X3e50dd746p30

4.3.3.2. Obrzutka. Po odpowiednim przygotowaniu powierzchni ścian glinobitych pod tynkowanie najpierw wykonuje się obrzutkę.

Rys. 46. Wkładki z odłamków ceramicznych wbijanych w ścianę glinobitą

/ — mur glinobity, 2 — wkładki z odłamków ceramicznych, 3 — obrzutka,

4 — narzut, 5 — gładź

Zaprawę na obrzutkę przygotowuje się z cementu, zawiesiny glinianej i ostrego piasku gruboziarnistego (1:2: 8). Konsystencja zaprawy powinna być plastyczna. Zaprawę narzuca się na powierzchnię ściany cienką warstwą. Przy wykonywaniu tynków cementowo-glinianych, wewnętrznych jak i zewnętrznych, na uprzednio przygotowanym podłożu wykonuje się obrzutkę z zaprawy cementowo-glinia-nej o tym samym stosunku składników, lecz o konsystencji 10 według stożka pomiarowego.

Obrzutka powinna być narzucana kielnią na powierzchnię ściany. Do tynków wewnętrznych należy stosować zaprawy chude, o małej zawartości cementu, o stosunku składników 1:2:14 (cement: : zawiesina gliniana : piasek). Do tynków zewnętrznych należy stosować zaprawy o stosunku składników 1:2:6' (tj. o marce co najmniej 15).

4.3.3.3. Narzut i zatarcie. Przy tynkach wapiennych, po stwardnieniu obrzutki, wykonuje się narzut z zaprawy wapiennej o stosunku objętościowym 1:3 lub 1:4. Narzut należy nakładać w dwóch warstwach.. Łączna grubość obrzutki i narzutu powinna wynosić co najmniej 2 cm, Piaselę użyty do zaprawy wojennej powinien odpowiadać wymaganiom normy PN-59/B-06711. Kruszywo mineralne. Piasek. Po stwardnieniu narzutu należy go zatrzeć packą drewnianą, lekko skrapiając wodą.

Przy tynkach cementowo-glinianych, po stwardnieniu obrzutki, należy wykonać narzut z zaprawy cementowo-glinianej, jednowarstwowy, o stosunku objętościowym składników, jak podano w pkt 4.3.3.2.

lecz o konsystencji zaprawy 6—

8 według stożka pomiarowego.

Po upływie 2—3 godzin, gdy tynk stężeje, zaciera się go na gładko packą drewnianą, .skrapiając wodą. Zaprawę powinno się cienką warstwą narzucać na ścianę. Przy grubszych warstwach tynku następuje zsuwanie wyprawy po ścianie. Grubość tynku cementowo-glinianego wynosi 1—2 cm. Przy zacieraniu tynku należy uważać, żeby nie następowało mazanie się i odparzanie tynku.

Rys. 47. Podłoża pod tynk na ścianach glinobitych a) kamyki wbijane, b) kołki drewniane z drutem kolczastym, c) listwy drewniane z siatką drucianą

4.3.4. Wykonywanie tynków na ścianach z -bloków glinianych

4.3.4.1.    Przygotowanie podłoża. Do murowania ścian z bloków stosuje się zaprawy: wapienną, glinianą i cementowo-glinianą. Najlepsze wyniki otrzymuje się przy zaprawach cementowo-glinianych.

Spoiny poziome i pionowe wykonane z zaprawy wapiennej lub cementowo-glinianej są miejscami, w których następuje chemiczne związanie tynku z zaprawą spoin.

Rys. 4B. Tynk na ścianach z bloków glinianych

1 — blok gliniany, 2 — obrzutka,

3 — narzut, 4 — gładź, 5 — zaprawa w spoinach

W celu zwiększenia powierzchni związania tynku z zaprawą, a jednocześnie uzyskania mechanicznego zaczepienia tynku na ścianach, należy ściąć dolną krawędź bloku glinianego ponad spoiną. Ścięcie bloku glinianego ponad spoiną powinno być wykonane pod kątem 45° na głębokość około 3 cm (ryc. 48). Przy ścinaniu krawędzi bloku należy uważać, aby nie ścinać zaprawy w spoinie.

O ile ściany wykonane są z bloków glinianych, zawierających ciętą słomę, należy ją odsłonić za pomocą skrobaczki, po uprzednim zwilżeniu powierzchni.

O ile. ściany z bloków glinianych ułożone są na zaprawie glinianej, wówczas powierzchnię ściany przygotowuje się pod tynk wapienny lub cementowo-gliniany w następujący sposób. W czasie murowania ścian wbija się w świeżo wykonane spoiny gliniane ostre kamieni-fe płaskie lub tłuczoną dachówkę ceramiczną na głębokość 5—6 cm w. odległości nie większej niż 10 cm. Kamienie powinny wystawać na zewnątrz powierzchni ściany 1—2 cm, to jest tyle,-aby mogły być przykryte tynkiem. Przed narzuceniem obrzutki należy tak przygotowaną powierzchnię ścian obmieść i zmoczyć wodą.

4.3.4.2.    Obrzutka, narzut i zatarcie. Przy wykonywaniu tynków wewnętrznych z zaprawy wapiennej jak również przy wykonywaniu tynków wewnętrznych i zewnętrznych z zaprawy cementówo-•glinianej ha uprzednio przygotowanym podłożu, na ścianach, wykonanych ż bloków glinianych tok postępowania jest ten sam, co przy wykonywaniu tynków na ścianach glinobitych.

Należy zwrócić szczególną uwagę na dokładne wypełnienie wyciętych rowków zaprawą, jak również na dobre oczyszczenie odsłoniętej, stwardniałej zaprawy w spoinach. •

Po stwardnieniu obrzutki wykonuje się narzut i zatarcie, jak .podano w pkt 4.3.3.

4.3.5. Pielęgnacja tynków

Tynkowanie ścian glinobitych lub z bloków glinianych należy wykonywać w dni pochmurne. Tynki wykonywane w okresie letnim w dni słoneczne i upalne wymagają pielęgnacji, tzn. należy je chronię przed szybkim wysychaniem, które powoduje ich kruchość i porowatość. Najlepszym zaś okresem do tynkowania ścian glinianych jest wiosna i sucha jesień.

Przy wykonaniu tynków zewnętrznych należy wyraźnie oddzielić tynki ścian od ■tynku wykonanego na cokole budynku, aby uniknąć podciągania wody. Izolacja pozioma fundamentów nie powinna jednak wystawać poza powierzchnię tynku.