Img00259

263

4.114. Kauczuk butadienowy (C₄H₆)„ otrzymywany przez polimeryzację (rys. 4.114-1) gazowego butadienu ma własności zbliżone do własności kauczuku naturalnego. Produkcja jego oparta jest najczęściej na ropie naftowej, jako surowcu podstawowym. Stosowany jest (z domieszką ok. 30% kauczuku naturalnego) na powłoki kabli.

Kauczuk butadienowo-styrenowy uzyskuje się przez kopolimeryzację butadienu i styrenu. Gumy z tego kauczuku mają podobne własności jak gumy z kauczuku naturalnego, ale są bardziej odporne na starzenie cieplne. Stosowane w temperaturach od -40°C do +60°C na izolacje przewodów niskiego napięcia.

Kauczuk chloroprenowy (C₄C1H₅)„ uzyskuje się przez polimeryzację ciekłego chloroprenu. Kauczuki te przerabia się na gumę podobnie jak kauczuk naturalny. Charakteryzują się dużą odpornością na działanie czynników atmosferycznych, ozonu oraz olejów mineralnych. Są niepalne, dzięki czemu są dobrym materiałem na powłoki kabli kopalnianych, okrętowych itp.

Kauczuk butylowy uzyskuje się w wyniku kopolimeryzacji izobutylenu (C₄H_g) ze stosunkowo niewielkimi ilościami izoprenu (C₅H_g). Zaletami tego typu kauczuku są: niska cena, duża odporność na starzenie cieplne, niskie temperatury i czynniki atmosferyczne, dobre własności elektryczne i mechaniczne, odporność na działanie wielu związków chemicznych. Wadą jest dosyć trudna technologia wytwarzania. Stosowane są na izolacje przewodów i kabli.

Inne elastyki

4.115.    Do grupy materiałów elektroizolacyjnych elastycznych zaliczyć można ponadto:

-    kauczuk polisiarczkowy,

-    kauczuk silikonowy.

4.116.    Kauczuki polisiarczkowe, zwane też tioplastami, wytwarza się w kilku gatunkach. Dla potrzeb przemysłu kablowego najważniejszym jest czterosiarczek polietylenu (zwany tiokolem). Powstaje on w wyniku polikondensacji dwuchloro-etanu C₂H₄C1₂ oraz czterosiarczku sodowego Na₂S₄.

Tiokol wulkanizowany jest produktem podobnym do gumy. Do jego zalet należą: niehigroskopijność, odporność na czynniki atmosferyczne, na starzenie cieplne, na działanie rozpuszczalników, kwasów organicznych, olejów mineralnych, benzyny oraz promieniowania nadfioletowego. Wadami są: słabe własności mechaniczne, przykry zapach oraz korozyjne działanie na miedź. Stosowany jest do wyrobu powłok ziemnych kabli niskiego napięcia w zastępstwie ołowiu oraz na izolację przewodów pracujących w otoczeniu smarów, olejów, rozpuszczalników, słabych kwasów itd.

Kauczuki silikonowe pod względem chemicznym są polisiloksanami, tj. łańcuchami cząsteczek zbudowanych z krzemu i tlenu (p. rys. 4.114-1). Są one znacznie bardziej wytrzymałe na podwyższone temperatury od kauczuków syntetycznych, charakteryzującymi się wiązaniami między atomami węgla C C (energia wiązania 58,6 kcal/mol), znacznie słabszymi od wiązań między atomami krzemu i tlenu