(K. W. Vopef)
Dzieci mogą nauczyć się patrzeć na siebie z pozytywnej strony i umocnić w sobie twierdzenie: Jestem w porządku".
Powyżej 8 lat. Grupa nie powinna liczyć więcej niż 16 uczestników.
CZAS TRWANIA Około 15 minut.
Papier i ołów ek dla każdego dziecka.
Chciałbym wypróbować z wami grę, w której chodzi o sukces. Zastanówcie się, co było waszym największym i najpiękniejszym osiągnięciem w tym roku. Opiszcie je za pomocą ośmiu zdań. Opiszcie jak czuliście się. jak wyglądała ta sytuacja, co zrobiliście, czy był ktoś przy tym itd. Nie podpisujcie jednak swojej kartki. Macie 10 minut Prowadzący zbiera kartki, czyta głośno te przypadkowo wybrane. Należy pozwolić dzieciom wypowiedzieć się i dać odgadnąć autora.
O Co podobało mi się w tym eksperymencie?
□ Co nie podobało mi się?
O Jak szybko inni potrafili mnie rozpoznać na podstawie mojej notatki?
□ Co o niej powiedzieli?
□ Jak czuję się w tej chwili?
O Którym dzieciom przyszło do głowy coś podobnego?
O Jaki rodzaj sukcesu jest dla mnie najważniejszy?
□ Co mogę przez to osiągnąć?
e w grupie wystarczającym uznaniem?
- cieśle siq_c chciałbyrn częściej mówić, co w mm cenię?
2 fco«n° piałem się czegoś nowego o innym dziecku?
qOŚ^ A dzieciom być bardziej pewnym siebie. Dla niektórych jest Gr3 ta poz"'3*3^ móc powiedzieć o sobie coś pozytywnego.