120
karnym z 1997 r. zrezygnowano z lego środka karnego, uznając, że o pozbawieniu praw rodzicielskich lub opiekuńczych, a także o ograniczeniu łych praw orzekać powinien wyłącznie kompetentny sąd rodzinny. W razie skazania za przestępstwo godzące w dobro małoletniego sąd kamy przekazuje sądowi rodzinnemu akta sprawy celem podjęcia decyzji w kwestii praw rodzicielskich lub opiekuńczych (art. 51 k.k.).
Pozbawienie praw publicznych jest najsurowszym środkiem karnym o charakterze wybitnie represyjnym. Środek ten polega na pozbawieniu lub uszczupleniu określonych praw politycznych i obywatelskich. Zgodnie z art. 40 k.k. pozbawienie praw publicznych obejmuje utratę:
1) czynnego i biernego prawa wyborczego do Sejmu, Senatu, organu samorządu terytorialnego, zawodowego (np. lekarskiego) lub gospodarczego,
2) prawa do udziału w wymiarze sprawiedliwości (w charakterze sędziego, prokuratora, ławnika),
3) prawa do pełnienia (unkcji w organach państwowych i samorządu terytorialnego (chodzi, rzecz jasna, o funkcje decyzyjne, związane z określonym zakresem uprawnień),
4) odznaczeń, orderów i tytułów honorowych oraz zdolności do ich uzyska-
W stosunku do żołnierzy pozbawienie praw publicznych powoduje ponadto degradację, tj. utratę posiadanego stopnia wojskowego i powrót do stopnia szeregowego.
Pozbawienie praw publicznych obejmuje zarówno utratę posiadanych praw, jak i niemożność ich nabycia w okresie trwania kary. Pod rządem Kodeksu karnego z 1969 r. pozbawienie praw publicznych orzekano obligatoryjnie w zic skazania za zbrodnię, fakultatywnie zaś — w razie skazania na karę krótszą niż rok pozbawienia wolności za występek popełniony z „niskich
Według obowiązującego Kodeksu karnego orzekanie o pozbau publicznych zostało pozostawione ocenie sądu (fakultatywni w razie skazania na karę pozbawienia wolności na czas nie krótszy za przestępstwo popełnione w wyniku motywacji zasługującej na sz potępienie (art. 40 § 2). Określenie: motywacja zasługująca potępienie" jest wyraźnie zwężające Kodeksie karnym „niskie pobudki"