img172 (7)

172

ćatnich i ujemnych, bez konioozności dokonywania odczytu przy poziomej cni celowej*

Krąg pionowy noże zajmować dwa położenia względęia kierunku osi celowe;] okular - obiektyw, a mianov/icie może znajdować się z prawej strony luno ty, co oznaczany jako krąg prawy KP, lub z lewej strony, co oznaczamy jako krąg lewy KL (rys. 184) . Aby zmierzyć kąt pionowy, należy zapo-ztiać się z rodzajem opisu danego kręgu pionowego i zo sposobem umieszczenia aa teodolicie libeli wyznaczającaj poziome ramię mierzonego kąta.

Najczęściej są spotykano następujące trzy opJ.sy podziału kręgu pionowego: a) podział ciągły (bieżący) 0° - ?60°,•prawy,' czyli zgodny z ruchem wskazówek zegeja, b) podział ćwiartkowy (czterckierunkowy) 0° — 90°, c) podział ciągły (bieżący) 0° - 360^u, lewy, czyli w kierunku przeciwnym do ruchu wskazówek zegara. Exzy podziale gradowym wystąpią tu oapowied-nio wartości O⁶, 100⁶, 'łOG^s.

Indeksy a lipidy kręgu pionowego są zwykle oznaczone numerami I i II lub    A i B.

lepszego zrozumienia teorii kręgu pionowego przedstawimy takie obrazy kręgu, jakie zachodzą przy poszczegćltrm podziale oraz błędzie

indeksu i*

a) jrodzSał ciągły, prawy 0° - 360° (rys 184). Przy poziomym położeniu lunety odczyt KV względem indeksu I wynosi przy KP 0°, a przy KL 180°. ^ctkusząc obiektyw lunety n górę od horyzontu, otrzymujemy kąt wy-

.:ckości dodatni przy KP bezpośrednio z cdozytu iddoksu I, zaś przy KL jako dopełnienie odczytu indeksu I do 180° (rys. 184), Jeżeli natomiast Kchylaay obiektyw poniżej horyzontu, to wyznaczamy kąt wysokości ujemny (::ąt depresji), którego wartość bezwzględna przy KP jest dopełnieniem odczytu indeksu I do 360°, zaś przy KL - odczytem indeksu I zmnicjszonyo o 1G«d^c. Odczyty indeksu II dadzą v; obydwu przypadkach wartość różną o 1ćO^Ł’ v. stosunku do odczytów indeksu X*

2fik widać (rys, 184), po wycelowania do punktu P doda tną wartością kąta pionowego <f będzie relacja przy odczycie KP