img263

Znaczenie tego działu pracy dziecka w wychowaniu dotyczy głównie przyswajania przez me szeregu koniecznych w iyciu sprawności. Ópanowame takich sprawności, Jak samodzielne mycie, jedzenie, ubieranie się i inne — czynią je choć częściowo niezależnym od otoczenia. Dziecko ma lepsze samopoczucie, staje się bardziej odważne, rozwija zaradność-, gdyż osiągane sukcesy stają się dlań zachętą do podejmowania nowych, coraz trudniejszych czynności. W toku ich wykonywania dziecko poznaje własne możliwości Oto już samo zawiesiło palto na wieszaku, zapamiętało kolejność wkładania poszczególnych części odziezy. Daje to poczucie własnej wartości wobec rodziców, kolegów.

Dziecko, uczestnicząc w różnych pracach, ma wiele okazji do pełniejszego poznawania zmysłowego. Mając bezpośredni kontakt z przyborami do mycia, przedmiotami koniecznymi w przygotowywania zajęcia, narzędziami do pracy w ogrodzie — dostrzega różne właściwości przedmiotów, jak barwa, kształt, jakość materiału, dotykiem poznaje gładkość metalu, z którego np. zrobiona jest łopata, odczuwa jej ciężar. Ręka uczy się chwytów przystosowując .się do narzędzi. Doskonalą się ruchy mięśni, dłoni i palców, rozwija się koordynacja wzrokowo-ruchowa.

Ten bezpośredni kontakt dziecka z przedmiotami codziennego użytku mimo woli rozwija jego zaciekawienie. Dziecko pyta o nazwy, przydatność, zdobywa orientację w zakresie wielkości, odległości. miary, ciężaru i innych właściwości przedmiotów. Własna praca dzieci, jest więc najbardziej właściwą drogą do kształtowania pojęć o ludzkiej pracy.

W wychowaniu społeczno-moralnym prace dzieci są niewyczerpanym źródłem możliwości rozwijania wielu cech charakteru.

Przestrzeganie doprowadzenia każdej pracy do końca, jak np. sprzątania, wykonania zabawki, rysunku — to droga rozwijania wytrwałości. Ma ona szczególną wartość wówczas, gdy dziecko musi w tej pracy przezwyciężyć pewne trudności, wykazać cierpliwość np. przy segregowaniu potrzebnego do zajęć materiału przyrodniczego. Wdrażanie do codziennego wykonywania pewnych stałych czynności, jak ścieranie kurzu, karmienie rybek, jodłowanie roślin, rozwija cechę systematyczności. Nic Jest to łatwe do osiągnięcia, ale przy umiejętności wytrwania w pracy do końca można liczyć na to, że dziecko będzie już przejawiać systematyczność w pracy. Dzieci lubią rytm i powtarzanie takich samych czynności, szczególnie wówczas, gdy osiągnęły w jakimś zakresie określoną sprawność.

Szczególnie wartościowe są proce wykonywane przez zespół dzieci, jak np. oczyszczanie ścieżek w ogródku, przygotowanie .scenografii do zabawy inscenizowanej czy wykonanie oibumu o określonej tematyce. W takich pracach uczą się dzieci współdziałania, rozdzielają miedzy siebie czynności, ktoś tym kieruje, inni się pod-