Untitled Scanned 83

- 168 -

zastąpić jedną pamięcią o dłuższym słowie. Otrzymuje się w ten sposób układ o schemacie pokazanym na rys.6.14, Słowo pamięci tego układu zawierać będzie informacje o:

-    numerze wejścia X ^, odpowiedzialnego za przejście do otanu kolejnego,

-    stanie wyjść,

-    numerze stanu niekolejnego, do którego ewentualnie powinien przejść z danego 3tanu,

-    numerze wejścia X^, odpowiedzialnego za przejście do stanu niekolejnego.

Rys,6.14, Zmodyfikowany programowalny układ Moore^fa z jednym blokiem pamięci

Przedstawiony układ Jfst układem Moore’a. Jeżeli w takim układzie wystąpią zgodne stany wewnętrzne, lecz o różnych stanach wyjść, to możno zastąpić go równoważnym układem Mealy^#ego o mniejszej liczbie stanów wewnętrznych - rys.6.15,

Zwykle oprócz sygnałów wyjściowych , których stan zależy od stanu wewnętrznego i stanu wejść, układ ma wyjścia, których stan zależy tylko od stanu wewnętrznego układu (wyjścia Y^). Charakter zależności realizowanych przez blok Y (rys.6.15) zależy głównie od rodzaju sterowanych procesów. W przypadku procesów binarnych, blok ten¹realizuje zwykle proate operacje logiczne. W przypadku procesów dyskretnych, blok Y ject często

komparatorem porównującym wartość zadaną zapisaną w pamięci z wartością mierzoną, np. wartością położenia elementu wykonawczego maszyny.

Z punktu widzenia użytkownika, istotną cechą układu programowalnego jest łatwość wprowadzania programu. W przypadku układów z pamięciami RAM, stosowane mogą być trzy podstawowe metody wprowadzania programu:

-    wprowadzanie do pamięci kolejno poszczególnych słów z klawiatury znajdującej się na pulpicie sterowniczym,

-    zapamiętanie przebiegu próbnego cyklu pracy,

-    przepisanie programu z pamięci zewnętrznej.

Pierwsza z wymienionych metod jest najprostsza, jednakże wymaga największego nakładu pracy na programowanie.