IMG38 (13)

Bajki, które dodają dzieciom sit

nicy i rozpoczyna walkę. Dzięki swoim JęĄ możliwościom, także agresywności, wierz-^r gającemu koziołkowi i drewnianej łyżce, pokonuje czarownicę i odzyskuje głowę swojej siostry. Potem razem z siostrą płyną do nieznanego królestwa.

Dalsza akcja dotyczy starań Czuprynki, rozwoju jej subtelnych i kobiecych cech. Dokładnie wie, czego pragnie i oczekuje, także zachowuje się inaczej. Nie jest dzika i knąbrna, ani brzydka. Jej problematyczne, niekorzystne strony zostają wybawione. Próbuje nawiązać dialog z księciem, którego wybrała sobie na męża.

Bajka ta pokazuje zależności pomiędzy agresywnym i destrukcyjnym zachowaniem a rozwojem autonomii. Jeśli będziemy potrafili zdystansować się od tego, wówczas pozwolimy dzieciom wyrażać ich dzikie, głośne, czasem nieprzystosowane zachowania. Dopiero wtedy będą mogły nawiązywać i podtrzymywać prawdziwe, serdeczne kontakty z innymi.

Symbole

W naszej bajce ważną rolę odgrywa woda, mimo że na początku zapewne nie wydaje się być ważnym symbolem. Otóż jest ona jednym z najważniejszych pradawnych symboli, nie posiada określonego kształtu i oznacza początek. Mity licz

nych narodów opowiadają o tym, że świat powstał z ciemności i z wody.

Z jednej strony istnieje woda ciemności, połączona z niepojętym chaosem, który przynosi śmierć. Z drugiej woda jest siłą wzrastającą i opadającą, zgodnie z rytmem księżyca, otwierającą się na światło słoneczne, ofiarującą życie.

- Powyższe symbole wody odnajdujemy w rytuałach święceń wszystkich narodów, a także w chrześcijańskim obrzędzie chrztu. Stary, grzeszny Adam musi umrzeć, żeby nowy oczyścił się z grzechu, mógł stanąć przed Bogiem i żyć. Wodę jako symbol oczyszczenia spotykamy przede wszystkim w reli-gii żydowskiej i w islamie w rytualnej ablucji.

- Wszyscy jesteśmy zrodzeni z wody, w niej spędziliśmy pierwsze miesiące naszego życia. Nasze ciało stanowi w większości woda, bez której nie moglibyśmy żyć.

- Gasi nie tylko nasze pragnienie, lecz także odpręża, kiedy leżymy w cieplej kąpieli lub gdy zanurzamy się w jej głębiny.

- Doświadczamy wszystkimi zmysłami jej żywiołu, jej siły, kiedy spacerujemy w zimowe dni lub ciepłą deszczową porą; ziemia paruje i przecudnie pachnie, możemy przyglądać się jak rozwijają się pączki kwiatów, jak wszystko dookoła się zieleni.