■gdwrecaww’ ■Mmmi pm SjgkglO lustrzą n* pismo igu tte “ * kiorug pMifD
a
»
podobnych pad względem femAtt. • różniących się imMMpn, np s ~ n — u, d ~ g. wpnlH^Dt t błędnego kierunku opisu Itar i wyrazów. hnwciAni (fonetyczne. np. jpko) wynikające z oAk marna gndktragn wyim, a frhtwwnij ipriwiiośd
rtmif Anowyo
I |f. Błęrh w pisana «yaiapc» « zaburzeń językowych: inaohpcznf
j^tyłow1 lar - PpnHAwItAr głowi brzmieniowo podobnych.
« ttvdnf‘s< j w opisie wynmów o tkompłftowinej strukturze fonołogicznęj
np jacmnh ffu .
• zmiany struktury wyrazów typu opuszczenia i dodawania liter, sylab
Ihawdi elementów.
• mony strukturalne w postaci przestawiania kolejności liter,
« zateksurtałrenia zapisu wyrazu uniemożliwiające jego odczytanie.
• Wędy w pisowni Igcmej i rozdzielnej, ij^llnmdbwe dzielenie na syisby.
b) oorfołngiczm*
• mywanie niewłaściwych przedrostków np. rakąpnf,
• raewłaśriwe stosowanie reguł tworzenia wyrazów pokrewnych pochodnych, np. ktnwcan, pincari (zamiast zdun),
irldmrasiitlii« i odmiana wyrazów np. pieaowi - psu.
r) tynttktyrzne - błędy w budowie gramatycznej zdań. np. ..Wolał tych flfpzfców", „Powiedział przyjacielem”,
d) tematyczne - nieprecyzyjne użycie wyrazów do oddania znaczenia, p, .Dzieci poszły na wędrówkę do parku***
HarwsM* poglądy na temat mózgowego podłoża trudności w czytaniu ifimaiu kształtowały się na podstawie badań nad dorosłymi. Wyniki badań aaś dziećmi z dyileksfą sugerują, iś objawy specyficznych trudności *U|tMN i pisaniu są spowodowane deficytami funkcji poznawczych, kłtt i kołat uległy zakłóceniu wskutek nieprawidłowego działania mózgu, ttaopu nastąpić wskutek zadziałania genów i czynników teratogennych.
ńnakfy mechanizmów dyalektyi dokompe się z różnych perspektyw, flfthfiphmących odmienne poziomy wyjaśnienia tego zaburzenia. Naj-fpkaj spotykane w htrraturzr poglądy można połączyć w następujące 147