IMG00

292 •Goryczka I,

Goryczce zim - byl na to zbyt lojalny i miał w zbyt wielki • hollywoodzkie plotki. Ale wydarzenie niewątpliwie pogłębiło u pi Pog. niewiarę we własne siły i możliwości. Gdy ogłoszono, że w filmję V nowa aktorka, Chaplin dal do prasy oświadczenie, że pogłoski o lA umowy Edny z wytwórnią są nieprawdziwe i że fakt, że nie gra ztoftt; nie ma żadnego znaczenia na przyszłość: „Panna Purvian_Ce umowę i otrzymuje swą tygodniową gażę, jakby była zatrudniona hą!? kcji... Panna Puryiance ukaże się znów pod flagą Chaplina w Pr^ tycznym produkcji Charlesa Spencera Chaplina."    ^e dr^'

Trzeba było teraz znaleźć aktorkę do głównej roli. Wiadomo*/ doszła do Lillity McMurray, Anioła Kusiciela w Brzdącu. Lillita m⁰ piętnaście lat i dziewięć miesięcy. 3 lutego 1924 zjawiła się w biurze |sljią w towarzystwie swej najlepszej przyjaciółki Merny Kennedy, która pięć miesięcy młodsza, ale dobrze poznała życie jako tancerka w ₀k- ¹¹ o wyra wodewilu. Powiedziały, że chcą się widzieć z Chuckiem RiesJ^⁰' który byl sąsiadem McMurrayów, a Riesner pozwolił im wejść na IM] przyglądać się próbnym zdjęciom Chaplina i Macka Swaina w kiwające • chatce. Lillita na pewno postarała się, by Chaplin ją zauważył, on zaś 3 miał się. jak bardzo wydoroślała od czasu wygaśnięcia rocznego kontra!¹¹' z wytwórnią. Zaproponował jej zrobienie próbnych zdjęć; ich zorganizuj¹ niem zajął się Alf Reeves.

Po próbnych zdjęciach z przesuwaniem chatki i z maszynami pro4 kującymi efekty wiatru i zadymki Chaplin zaczął kręcić film 8 luteg₀ Jako pierwsze sfilmowano sceny do sekwencji, w której Charlie, zagubią ny w białej pustyni, trafia do chatki i mimo gróźb wstrętnego Czarnego Larsona nie może spełnić jego polecenia i wyjść, ponieważ zamieć wciąj wwiewa go z powrotem do wnętrza. Larsona grał z wielką energią Ton Murray, znany aktor wodewilowy. Gdy sceny te zostały zakończone i zmontowane, Chaplin wyruszył na wstępny rekonesans do Truckee, w po-bliżu przełęczy Donner (w górach Sierra Nevada), gdzie miały być krę. cone plenery. Towarzyszyli mu Riesner, Totheroh i Hall. Truckee leży nad jeziorem Tahoe wysoko w górach, prawie 650 km na północ od Hollywoodu i tylko trzydzieści kilka kilometrów od Reno. W tych czasach byl tam tylko jeden mizerny hotel: Lillita McMurray (która jako Lita Grey miała zostać drugą żoną Chaplina) zanotowała, że w pokoju, w którym mieszkała z matką, stal nocnik i trzy spluwaczki. Zimą w Truckee było bardzo mroźno; aż do końca kwietnia Chaplin mógł liczyć na każdą ilość potrzebnego śniegu.

W Truckee przebywał wraz ze współpracownikami od 20 do 24 lutego. Gdy powrócili do Los Angeles, w ekipie był już nowy nabytek - duży brązowy niedźwiedź, któremu towarzyszył opiekun Bud White. Wytwórnia zaczęła przypominać menażerię, gdy kilka dni później zaangażowano Niema-yera z dziesięcioma psami husky. Niedźwiedź został wyróżniony dwiema scenami z Chaplinem. Na początku filmu człapie bezszelestnie za Charliem, który, nieświadomy tego, idzie po niebezpiecznej skalistej dróżce. W scenie w chatce Charlie oślepiony przez koc, który mu się okręcił dokoła głowy,

mocuje się z misiem w przekonaniu, że jest to wielki Mack Swain w swojej baranicy.

Chaplin kilkakrotnie powtarzał próbne zdjęcia Lillity McMurray. Rollie fotheroh i Jim Tully, który był zaangażowany do pracy nad scenariuszem

1    do przygotowania materiałów reklamowych, nie ukrywali przerażenia: Lita była kościstą dziewczyną o twarzy bez wdzięku, dość wesołą, ale na pewno „je błyszczącą talentem. Chaplin zlekceważył odmienne zdanie kolegów i

2    marca podpisał z Lillitą McMurray kontrakt na główną rolę kobiecą w Gorączce złota z gażą 75 dolarów tygodniowo. Uzgodniono, że przyjmie jawodowy pseudonim Lita Grey. Mimo zastrzeżeń co do jej zdolności, Tully dzielnie wywiązał się ze swych prasowych obowiązków. W ciągu następnych tygodni czytelnicy amerykańskich gazet mogli nieustannie oglądać z lekka zezowaty portret Lity i czytać o jej piękności, talencie, uroku, niewinności j arystokratycznym pochodzeniu:

„Jej talent jest jeszcze w stadium rozwoju. Chaplin uważa jednak, że jest w nim rzadka iskra i w miarę pracy Lita osiągnie wspaniały talent. O niej samej niewiele można powiedzieć, bo wie o życiu mniej niż przeciętny, iywy, tryskający młodością podlotek. Żadna przygoda miłosna nie przyspieszyła bicia jej serca, nie wywołała rumieńca na policzkach. Uwielbia Chaplina. ale tak jak dziecko, któremu starszy mężczyzna okazał wiele dobroci, jej ulubioną lekturą są romanse i wspaniałe czyny dawnych bohaterów, którzy wędrują po stronicach jej historycznych książek. [...] Kiedy mówi o przyszłych możliwościach, jej oczy błyszczą i jest w nich ogień, a blada twarz ożywia się myślami i uczuciami. Ma czarujący głos o delikatnej muzycznej kadencji, o wznoszącej się modulacji, a gdy coś ją bardziej zainteresuje, wibrujący...”²

Kiedy podpisała umowę, skakała do góry, klaskała w dłonie i wołała: „Pysznie, pysznie!” Inny dziennikarz, Jack Junsmeyer, mówi nieco więcej:

„«Wytrwale trzymałam się mojej ambicji, by dostać się do filmu - mówi panna Grey - ale czułam, że nie chcę pracować z nikim innym prócz pana Chaplina. Cierpliwość została nagrodzona.»

W czasie pierwszego wywiadu w wytwórni Chaplina nowa aktorka okazała się wyjątkowo nieśmiałą, powściągliwą i małomówną dziewczyną. Ale parę minut później w obecności Chaplina na planie, gdzie powstaje jego komedia o gorączce złota na Alasce, dziewczyna uległa zupełnemu przeobrażeniu. Tryskała ożywieniem, rozkwitła. Obserwacja wskazuje, że Chaplin ma ogromną władzę nad swą protegowaną - ów prawie hipnotyczny wpływ, jaki bardziej władczy reżyserzy wywierają przed kamerą na wrażliwych aktorów...”³

Każde gazetowe sprawozdanie podaje, że Lita ma dziewiętnaście lat. Najwidoczniej dział reklamy wytwórni uznał, że będzie ostrożniej nie rozgłaszać zaangażowania nieletniej w charakterze gwiazdy filmu.

Lita wyglądała dość dorośle, by można było ukryć jej prawdziwy wiek. W ciągu pierwszych dwóch tygodni w wytwórni nie miała nic do roboty, miała się tylko przyglądać. Chaplin filmował sceny w chatce z Maćkiem Swainem w roli Dużego Jima McKay. Dwaj mężczyźni są odcięci od świata