IMG07

^Gorączka złota»

306

1925. Program do premiery Gorączki złota

nych w godne podziwu bogate i piękne stroje nawiązujące do arktycznej atmosfery i oddające nastrój białej jałowej ziemi”. Dalsze numery spektaklu obejmowały ślizgawkę, scenkę z balonem wykonaną przez Lillian Powell i scenę na dancingu w Monte Carlo.

Po filmie reżysera-gwiazdę zaprowadzono na scenę. „Jest zbyt wzruszony, wyjaśnił, żeby przemówić, i potem wygłosił zupełnie dobrą mowę.” Georgia zauważyła, że była to jedna z rzadkich okazji, kiedy Chaplin nie miał wątpliwości co do swego dzieła: „Był o to spokojny. Naprawdę czuł, ie zrobił swój największy film. Był zupełnie zadowolony.”¹⁰

Następny tydzień spędził na poprawianiu montażu filmu i potem dwa tygodnie na przygotowaniu partytury. Kiedy nie było już nic do zrobienia, postanowił jak najprędzej wyrwać się z Los Angeles i z domu i 29 lipca wyjechał pociągiem do Nowego Jorku z Kono i Henri d’Arrastem, chociaż

ojorska premiera miała się odbyć dopiero 22 sierpnia. Edna, która wy-• rata się do Europy, na któtko przyłączyła się do towarzystwa — między

*    sierpnia i odpłynięciem do Cherbourga 22 tego miesiąca.

*    W wielkich miastach Gorączka złota odniosła natychmiastowy sukces,

F

*    _na prowincji film był odbierany znacznie gorzej. W styczniu 1926 Arthur *Uy z United Artists napisał do Sydneya, że „Gorączka złota zrobiła klapę ^ wszystkich małych miastach. Jest to dość katastrofalne dla niektórych ':_fl> Widocznie ludzie nie chcą oglądać Charliego w utworze dramatycznym, ^ego dowodzą analizy wpływów brutto. Za każdym razem pierwszy dzień oświetlania bił wszystkie rekordy, ale nazajutrz było pusto, to samo drugiego i następnego dnia, co dowodzi, że ludzie liczyli na wielki śmiech i zawiedli ję To może być wskazówką dla ciebie przy twoich następnych produkcji...” Obawy Kelly*ego okazały się niesłuszne. Produkcja Gorączki złota

kosztowała Chaplina 923 886,45 dolarów; z czasem film miał przynieść ponad 5 milionów.

W Anglii Gorączka złota weszła na ekran w Tivoli na Strandzie; Chaplin 2nal ten budynek jako music-hall, niedawno został on przekształcony w luksusowe kino. Wiąże się z tym dość dziwaczny epizod historii angielskiego

„W następną sobotę o 7.30 podjęta będzie próba transmisji radiowej śmiechu na widowni kina Tivoli w czasie dziesięciu najśmieszniejszych minut nowego filmu Charlie Chaplina Gorączka złota. Dowiaduję się, że wstępny eksperyment był udany, ale BBC nie gwarantuje dobrych wyników w podany wyżej wieczór, ponieważ tego rodzaju transmisja jest rzeczą trudną i niepewną”.¹¹

Widocznie wszystko się udało, ale:

„Najbardziej do tej pory oryginalny eksperyment w pracy radiowej został przeprowadzony przez British Broadcasting Company w sobotę wieczór (26 września), kiedy nadano do wszystkich stacji Wysp Brytyjskich to, co zostało zapowiedziane we wszystkich gazetach Zjednoczonego Królestwa jako:

«7.30 wieczorem. Interludium ze śmiechem. Dziesięć minut z Charlie Chaplinem i jego publicznością w kinie Tivoli.»

Zapowiadając program spiker «Wujek Rex» oświadczył, że BBC podejmuje jedyny w swoim rodzaju eksperyment — transmisję «burzy niepohamowanego śmiechu, ponieważ tylko jeden człowiek na świecie może zmusić ludzi do nieprzerwanego śmiechu przez całe pięć minut: Charlie Chaplin!» Wybrany został epizod, który stanowi kulminacyjną scenę w Gorączce złota, kiedy Charlie i jego towarzysz budzą się, by stwierdzić, że ich chata tkwi niebezpiecznie na samym brzegu przepaści.

Eksperyment, jak opowiedział jeden ze słuchaczy, okazał się bardzo udany. Pierwszy wybuch śmiechu na widowni brzmiał jak wściekłe uderzenia spienionych fal o wielkie skały, co przechodziło stopniowo w tysiące plusków i kropel padających jak perły w zburzone morze.

Potem słychać było dźwięk jakby toczących się słoików z dżemem w rozpędzonym ekspresie. Z kolei nastąpiły nieokreślone dziwne crescenda