IMG#25 (3)

DOBÓR TRANSFORMATORÓW I APARATURY

Przckladniki napięciowe. Przekładni ki napięciowe, są przyłączone do obwodów głównych, stąd powinny być dobrane pod względem napięcia znamionowego izolacji i napięcia znamionowego pierwotnego. Uwzględniając zadania przekładni-ków związane z zasilaniem obwodów pomocniczych należy dla przekładników napięciowych dobrać znamionowe napięcie wtórne, przekładnię, moc uzwojeń i klasę dokładności.

Przekładników napięciowych nie sprawdza się pod względem zwarciowym. Są one przyłączone równolegle do obwodu głównego, a zatem prąd zwarciowy przez nie przepływa. Przed skutkami zwarć w samym przekładniku są one zazwyczaj zabezpieczone bezpiecznikami zainstalowanymi w obwodzie pierwotnym. Taki sposób zabezpieczeń jest powszechnie stosowany w zakresie napięć średnich, do napięcia 30 kV włącznie. W stacjach wysokich i najwyższych napięć (110 kV i wyżej) zabezpieczenia za pomocą bezpieczników nie są stosowane. W tym przypadku rolę elementu zabezpieczającego spełnia samo uzwojenie przekładnika.

Napięcie znamionowe izolacji pierwotnej U_nl bez względu na sposób dołączania przekładnika napięciowego do sieci nie może być mniejsze od napięcia znamionowego sieci.

Napięcie znamionowe pierwotne U_ln jest to napięcie, na które przekładnik jest wykonany i oznaczony (parametr ten charakteryzuje zupełnie inne własności przekładnika niż napięcie znamionowe izolacji). Szereg napięć znamionowych przekładników jest dostosowany do napięć znamionowych sieci. Produkowane są przy tym przekładniki na napięcie międzyprzewodowe sieci oraz na napięcie fazowe sieci.

Wybór właściwego napięcia znamionowego pierwotnego przekładnika zależny jest od sposobu jego przyłączenia do sieci i wynika z jego podstawowych zadań w układach pomiarowych lub zabezpieczeniowych. Normalna praca przekładnika napięciowego odbywa się w zakresie od 0,8 do 1,2 napięcia znamionowego pierwotnego. Dla tego zakresu napięciowego określa się klasę dokładności przekładnika.

Połączenie układu przekładników napięciowych w gwiazdę umożliwia w sieci trójfazowej pomiar napięć międzyprzewodowych, a przy gwieździe z uziemionym punktem gwiazdowym — także napięć trzech faz względem ziemi (np. przy pomiarze stanu izolacji linii). Przy włączeniu przekładników na napięcie międzyprzewodowe, stosuje się układ V_y składający się z dwóch przekładników.

Przy doborze przekładników należy też uwzględnić współczynnik napięciowy k_N przekładnika, wyznaczający krotność napięcia pierwotnego, zależną od sposobu uziemienia punktu zerowego sieci, przy której przekładnik spełnia określone wymagania pod względem nagrzewania i dokładności.

Przy doborze przekładników z uwagi na wymagania związane z zasilaniem obwodów pomocniczych, należy w pierwszym rzędzie wyznaczyć jego znamionowe napięcie wtórne i przekładnię.

Napięcie znamionowe wtórne przekładników, ze względu na ujednolicenie obwodów pomocniczych, wynosi 100 V przy pomiarze napięcia międzyprze-wodowego i lO0/>/3 przy pomiarze napięcia fazowego.

0    DOBÓR PRZYRZĄDÓW WYSOKIEGO NAPIĘCIA

Przekładnię znamionową określa się jako stosunek napięć znamionowych pierwotnych i wtórnych i podaje się w odniesieniu do napięcia międzyprzewo-dowego

U_ln

U

(4.42)

(4.43)

Uln

100

a pTzy pomiarze napięć fazowych

IB¹⁰⁰

VII VI

Klasa przekładnika, zależnie od zadań, musi być określona przy obliczeniu obciążenia przekładnika i wyznaczaniu mocy uzwojeń.

Mocą znamionową przekładnika nazywa się moc, na którą przekładnik został zbudowany i oznaczony. Jest to największe obciążenie wtórne, przy którym błędy przekładnika nie przekraczają wartości dopuszczalnych w danej klasie dokładności.

Ponadto definiuje się moc graniczną przekładnika, która określa największe obciążenie ciągłe przekładnika, przy którym ustalony przyrost temperatury każdej jego części nie przekracza wartości dopuszczalnej w warunkach, gdy w uzwojeniu wtórnym występuje napięcie znamionowe.

Przy doborze przekładnika należy określić obciążenie jakie wystąpi w obwodzie rozpatrywanego przekładnika. Ma to zasadnicze znaczenie z punktu widzenia zachowania jego klasy dokładności.

Dane katalogowe przekładników szczegółowo określają przy jakim obciążeniu (w V • A) spełnione są znamionowe warunki pracy, tych aparatów. Przy większych obciążeniach przekładnik nie spełnia warunków przypisanych tej klasie.

Obciążenie przekładników oblicza się jako sumę poboru mocy wszystkich aparatów w tym obwodzie oraz strat mocy w przewodach połączeń (pobór mocy przez aparaty obwodów pomocniczych jest ujęty w danych katalogowych). Dobór taki jest możliwy po określeniu jakie aparaty zostaną zainstalowane w rozpatrywanym obwodzie oraz jaka będzie długość, przekrój i materiał przewodów połączeń. Stąd określenie obciążenia przekładników musi być poprzedzone ogólnym rozwiązaniem obwodów pomocniczych stacji.

4.3.9. Dobór prefabrykowanych rozdzielnic wysokonapięciowych

Pole rozdzielnicy prefabrykowanej, z uwagi na sposób rozwiązania konstrukcyjnego i ścisłe współzależności pomiędzy poszczególnymi elementami, stanowi w zasadzie jeden przyrząd rozdzielnicy. Dlatego też dobór pól rozdzielczych i rozdzielnic prefabrykowanych przeprowadza się podobnie jak i innych przyrządów.

Omówione będą zasady doboru rozdzielnic prefabrykowanych wysokonapięciowych prądu przemiennego o napięciach znamionowych ó-f-35 kV, w obudowie metalowej (PN-72/E-05150). Dobór rozdzielnic prefabrykowanych na napięcie wyższe nie jest w kraju przedmiotem normalizacji.

137