IMGt87

czynnikowej analizie wyników klinicznej obserwacji. Wiele dzieci z trudnościami w uczeniu się, mających trudności z przetwarzaniem bodźców przedsionkowych, często przejawia zaburzenia w wolnych ruchach oczu i płynnym szybkim ogniskowaniu wzroku. Te współzależności informują nas, na co powinniśmy zwracać uwagę podczas terapii.

Deficyty w ruchach wodzenia wzrokiem polegają na: szarpnięciach -oczy nie poruszają się płynnie z fiksacją na śledzonym poruszającym się obiekcie, pozostając za nim w tyle lub skacząc do przodu. Szczególnie znaczący jest falujący lub nierówny ruch oczu w linii środkowej.

W jaki sposób nieregularne ruchy oczu wpływają na uczenie się? Otóż mają wpływ na: 1) koordynację wzrokowo-ruchową w czasie rysowania czy pisania, 2) sakadowane (odbywające się w krótkich odstępach czasu) ruchy oczu podczas czytania. Nieregularne ruchy oczu mogą powodować gubienie linii i słów oraz ich powtórne odczytywanie, co będzie miało wpływ na płynność czytania i dokładne rozumienie tekstu.

By lepiej zrozumieć ten problem, sięgnijmy do jego korzeni, a więc podstawowej roli układu przedsionkowego w tego typu dysfunkcjach.

System ten, otrzymując informacje z oczu, mięśni szyi i stawów, interpretuje je i przekazuje do mózgu. Podczas gdy oczy rejestrują tylko to, co widzimy, on z pomocą informacji uzyskanych z mięśni oczu i szyi nadaje znaczenie temu, co oczy „widzą”.

Niektóre dzieci „widzą dobrze”, co stwierdza się na podstawie testów mierzących ostrość widzenia, jednak mają problemy z percepcją wzrokową. Przejawia się to „odwrotnym” widzeniem (np. liter) i gubieniem miejsca, w którym czytają. Okulista lub optometra bada jedynie narząd wzroku pod względem ostrości widzenia na odległość. Natomiast terapeuci i psycholodzy badają nieco inne funkcje widzenia. Podczas klinicznej obserwacji terapeuci integracji sensorycznej sprawdzają płynność ruchów oczu oraz zdolność do szybkiego ogniskowania - szybkiej lokalizacji zmieniającego położenie przedmiotu.

D. Hebb (1949) odkrył, że wzrokowa percepcja kształtów i przestrzeni powstaje i jest uzupełniana impulsami proprioceptywnymi pochodzącymi z mięśni oczu. Zmniejszając hipotonię i normalizując mechanizmy utrzymywania właściwej postawy, Ayres zauważyła, że następuje również normalizacja kontroli mięśni poruszających gałkę oczną (extra-ocular).

Terapia wykorzystująca techniki SI opiera się na następującej neurofizjologicznej konstrukcji: odruchy przedsionkowo-oczne mają silny wpływ

53