Niepowodzenia w nauce

Dzieci z trudnościami w uczeniu się wymagają kompleksowej diagnozy medycznej,

psychologicznej, pedagogicznej i społecznej (środowisko rodzinne), a następnie zajęć

korekcyjno -kompensacyjnych w szkole i w domu. Istotne znaczenie ma wczesna

diagnoza, w tym również identyfikacja czynników ryzyka już w wieku przedszkolnym.

Do czynników tych należą m.in.:

obniżenie sprawności ruchowej i manualnej,

zaburzenia lateralizacji,

zaburzenia koordynacj i wzrokowo - ruchowej.

Niepowodzenia w nauce są to sytuacje, w których istnieje wyraźna rozbieżność między wymaganiami wychowawczymi i dydaktycznymi szkoły, a postępowaniem uczniów i uzyskiwanymi przez nich wynikami nauczania.

Wyróżnia się niepowodzenia:

dydaktyczne - rozbieżność między wiedzą a umiejętnościami uczniów, a materiałem jaki powinien opanować (ich miarą są oceny niedostateczne lub powtarzanie przez ucznia klasy);

wychowawcze - niezgodność zachowania się uczniów z wymaganiami szkoły.

Przyczyny niepowodzeń w nauce są przeważnie złożone, najczęściej wyróżnia się 3 grupy czynników:

a)    biopsychiczne - upośledzenie rozwoju umysłowego, zaburzenia rozwoju psychospołecznego, niektóre choroby przewlekłe;

b)    społeczno-ekonomiczne - ubóstwo, niski poziom kultury i wykształcenia rodziców, nie zabezpieczenie opieki i potrzeb dziecka;

c)    dydaktyczne - związane z warunkami, organizacją i metodami pracy szkoły, przygotowaniem nauczycieli itd.

Kolejnym problemem jaki dosięga dzieci i młodzież w okresie szkolnym to fobia szkolna. Określana jest ona jako niechęć lub całkowita odmowa uczęszczania do szkoły. Występuje najczęściej u młodzieży w drugiej dekadzie życia, rzadko u uczniów młodszych. Wyróżnia się postać:

ostrą - pojawia się ona po silnym przeżyciu wywołującym lęk lub uczucie wstydu, przeżytym w szkole lub po nagłym wydarzeniu w rodzinie (np. śmierć, ciężka choroba). Odmowa pójścia do szkoły jest pierwszym tego typu epizodem, spowodowanym konkretną przyczyną;

- przewlekłą - rozwija się ona stopniowo, z wcześniejszymi epizodami opuszczania zajęć szkolnych.

2. PROBLEMY SPOŁECZNE

Do głównych problemów społecznych z jakimi można się spotkać w szkołach jest:

a)    palenie tytoniu, picie alkoholu, substancje psychoaktywne,

b)    stosowanie diet odchudzających przez dziewczęta, często niedoborowych,

c)    coraz więcej chłopców sięga po sterydy lub inne środki dopingujące (anaboliczne),

d)    przemoc w szkole,

e)    ciąże młodocianych,

Są one najczęściej wynikiem trudności w szkole związanych z nauką, stresem, ale ogromny wpływ ma tutaj również otoczenie w jakim przebywa dziecko oraz presja rówieśników.

Analizując różnego rodzaju strategie sprzyjające radzeniu sobie ze zjawiskiem stresu, jak i przeciwdziałaniu agresji i przemocy, można znaleźć wiele elementów wspólnych. Wyróżnia

2