IMGv97

mi¹ propcdeutycznym, do celów i zadań , realizowanych z dziećmi I głębokim uszkodzeniem słuchu.

Zasadniczo osiąganie celów rewalidacyjnych na każdym poziomie rozwoju metrykalnego, począwszy od okresu przednikolnęgo, powinno w efekcie umożliwiać dziecku niedosłyszącemu rozwój w zwykłym, masowym przedszkolu, zwykłej szkole podstawowej i średniej dla dzieci I młodzieży słyszącej. Nie zawsze jednak jest to możliwe. Program nauczania w szkole dla niedosłyszących nie powinien wprawdzie różnić się od programu szkoły masowej, uwzględnia on jednak dodatkowo zagadnienia dotyczące kształcenia prawidłowej artykulacji oraz wzbogacania słownictwa, kształcenia percepcji słuchowej i rozwoju umiejętności odczytywania z ust. Te swoiste zagadnienia powodują, że przedłużeniu ulega czas nauki, do czego przyczynia się także wolniejsze tempo samej nauki szkolnej. Uczęszczanie do szkoły masowej nie zawsze zatem ułatwia dziecku niedosłyszącemu realizowanie jego potrzeb osobistych i społecznych, także i tych związanych z procesem nauczania--uczenia się. Możliwość przejścia do srrikoły masowej powinny uwzględniać jednak zarówno przedszkole, jak i szkoła specjalna dla niedosłyszących. I _vwte-dy zresztą takie dziecko także powinno korzystać z dodatkowej pomocy w ćwiczeniach dotyczących kształtowania prawidłowej artykulacji, odczytywania z ust i rozwoju percepcji słuchowej, a także uczestniczyć w wyrównawczych zajęciach dydaktycznych.

Metody kształcenia niedosłyszących, związane z istotą ich upośledzenia, dotyczą zagadnień rozwoju języka i mowy (rozwoju słownictwa, jego funkcji semantycznej i gramatycznej struktury) i umiejętności komunikowania się za pomocą mowy (rozwoju umiejętności odczytywania z ust i percepcji słuchowej). Pod tym względem szkoła dla niedosłyszących jest zbliżona do szkół dla dzieci i młodzieży z głębokim uszkodzeniem słuchu. W swytn dążeniu do zrealizowania programu szkoły masowej dla dzieci słyszących, szkoła dla niedosłyszących zbliża się do szkoły masowej; po dzień dzisiejszy nie znaleziono jednak odpowiedzi na pytanie, jak pogodzić te zamierzenia, dotyczące osiągania celów i zadań kształcenia szkoły masowej z celami i zadaniami kształcenia języka szkoły dla niedosłyszących“.

Xn. PROBLEMY DIAGNOZY SURDOnEDMOGHMi

Zasadniczym (zadaniem im iliniulsfogłi jest donomoeenie dosam* oraz dorosłym z uszkodzonym shichem w

miarę ich aMiiiwośaż, rozwoju i dnr^hssiM zdolności m nim-woju fizycznego, umysłowego, emocjonalnego i jjlmMMm

Aby Juuotbwić rozwój, dziecku z umkadsenym ||HH I dttP istocie jeszcze w pełni nie ukształtowanej om osobie rosłej, która utraciła słuch w wieku dojrzałym, bez porównania bogatszym zasobem wiedty • sobie suw) i • iwteMfc trzeba określą co Jest uszkodzone^, czyli w zaburzeniu zmysł słuchu, a oe jest ałrost. nie uszkodzone Jfc można wykorzystać w procesie rewattdaejk Hh Mm powiada M. Grzegorzewska — punkt Achillesowy i punkt sowy. Znając te dwa ekstremalne punkty odniesienia nostycznego, ajpięc znając stan wyjściowy. lidacyjnego, możemy sprecyzować lar mą pwogr dorosłej w uczeniu się, kształtowaniu swej osobowości, ■ aMjpMHB nu rozwoju na miarę indywidualnych możkwośoi. Oknflwb 4tf|P|jfl uszkodzone i tego co zdrowe, co można wykorzystać w dacji nie jest jednak głównie domenę surdopedagogiki. Ma om HH nauka pedagogiczna charakter interdyKjplinarny. Dla nstoAmftt musi korzystać z pomocy innych nauk surdologicznyck. Dlatego H lefcw postępowania diagnostycznego w surdopedagogice, muńęr odpowiedzi na następujące pytania

^rr_; jaki je s t podmiot wychowmią niu został uszkodzony słuch oraz jaka jest ęprawintf a ponadto (jeżeli to można już stwierdzić), jak funkcjo*''je paaŻ9fc.jj^B jest iloraz inteligencji, jaka uwaga i jej trwałość, ggMHflH JggrijjH^ kowania (ekspresji i postrzegania informacji, jak fcmkdkM| HI ponm-•by psychiczne, cele życiowe: iak upośledzona £unae111H I rówieśniczej, w roli zawodowej; jakimi rezpenądm wjNM__ umie ętnościaini i sprawnościami, jaki jest jgD stosunek ..

¹ B. Hoffmann, Rewalidacja niestytząci^h ■ jw, E 1CZ.

1

Por. O. KrOhnert, Geschichte, jw., s. 72.