IMGy67

Tw^

samoakceptacji, poprawić samoobsługę, koncentrację uwagi oraz rozumienie i zdolność wykonywania poleceń i instrukcji.

Badania i cele terapii powinny być skoordynowane z działaniami innych osób pracujących z dzieckiem, a więc nauczycieli, lekarzy, a w szczególności rodziców. Wymiana informacji między specjalistami pozwoli na ustalenie jednolitych, wzajemnie uzupełniających się celów terapeutycznych. Można wtedy ustalić, czy nie ma wskazań do przeprowadzenia dodatkowych badań lub wprowadzenia dodatkowych form terapii, np. logopedycznej.

UWAGA: Podczas prowadzenia terapii nie należy przeciążać układu nerwowego zbyt wieloma celami terapeutycznymi lub zbyt dużą ilością działań terapeutycznych. Nie można również przesadzać ze zbyt wielką liczbą bodźców angażujących wszystkie układy zmysłowe.

PRZYSTĘPUJĄC DO TERAPII NALEŻY ZNAĆ WSZYSTKIE PRZECIWWSKAZANIA DOTYCZĄCE KAŻDEGO Z UKŁADÓW ZMYSŁOWYCH ORAZ WSZYSTKICH MECHANIZMÓW MÓZGOWYCH.

Sugestia: pewne możliwe do realizacji w krótkim terminie cele terapeutyczne można ustalać wspólnie z dzieckiem, by poczuło się osobą ważną, aktywnie uczestniczyło w terapii i kształtowaniu jakości swego życia.

Zawsze należy uważnie obserwować reakcje dziecka szczególnie na bodźce dotykowe i przedsionkowe.

PROGNOZOWANIA I MIERZENIA POSTĘPÓW TERAPII dokonujemy na podstawie obserwacji poprawy napięcia mięśniowego, integracji odruchów, poprawy praksji, koordynacji, koncentracji uwagi, samoobsługi i zachowań społecznych. Poprawa może nie występować równocześnie. W miarę jak dokonuje się poprawa integracji sensorycznej, dziecko zaczyna myśleć o sobie bardziej pozytywnie i osiąga coraz większe postępy w szkole, które, będąc funkcją wyższych ośrodków korowych, w jakiś sposób zależą od poprawy integracji podstawowych układów zmysłowych.

94