IMGy83

Czytelniku tej książki spróbuj sobie odpowiedzieć: Jaka może być przyczyna opisanych trudności chłopca? Co można by zasugerować jego nauczycielce?

A oto możliwa odpowiedź na jej list. Krzyś może być dzieckiem hipotonicznym, mieć deficyty przedsionkowe, kinestetyczne, propriocep-tywne i dotykowe, a na ich podłożu - dyspraksję. Usprawnianie funkcji przedsionkowych i wzmacnianie muskulatury leży w gestii terapeutów integracji sensorycznej, ale pewne techniki nauczycielka może bezpiecznie zastosować z korzyścią nie tylko dla samego Krzysia, ale i innych uczniów. Dzieci powinny często lepić z gliny, plasteliny, mas plastycznych. Polecane są tzw. „zabawy paluszkowe”, np. z użyciem małych, zakładanych na palce kukiełek, klipsów do papieru i bielizny (ściskając je dzieci ćwiczyć będą opozycję kciuka i wzmacniać trzy palce uczestniczące w chwycie pisarskim). Dobrą aktywnością jest także malowanie palcami.

Na ołówki czy kredki Krzysia można nawinąć warstwę waty lub innego materiału, zwiększając w ten sposób ich obwód. Chłopcu będzie łatwiej trzymać prawidłowo grubsze przybory, a przy okazji dostarczy się mu więcej wrażeń dotykowych.

PYTANIA KONTROLNE:

Wyobraź sobie, że jesteś nauczycielem 35 osobowej klasy czwartej. Pięciu twoich uczniów jest dziećmi nadpobudliwymi psychoruchowo, dwoje ujawnia obronność sensoryczną, czworo jest spowolniałych, jakby w ciągłym letargu. Po dłuższej obserwacji ustaliłeś, że większość (20) najlepiej uczy się wzrokowo, duża grupa (11) - to „słuchowcy”, a co do kilkorga (4) nie potrafisz stwierdzić, który system sensoryczny jest wiodącym w uczeniu się. Jaki będzie najbardziej odpowiedni podział tej klasy na podgrupy? Sposób usadzenia dzieci w sali lekcyjnej? Jakie należałoby stosować techniki nauczania?

110