kscan
10

S jako funkcję różnicy dróg optycznych Ax. Między interferogramem S (Ax) a widmem promieniowania 7(v) istnieje zależność:

S(Ax) = J/(v)[l + cos (2tivAx)] dv = \S(Ax = 0) +

0

oo

+ j/(v)cos(27ivAx)dv    (7.66)

o

gdzie S (Ax = 0) to intensywność rejestrowana dla zerowej różnicy dróg optycznych. Po przeprowadzeniu transformacji Fouriera równania (7.66) otrzymamy

/(v) = 4 J [S(Ax) - i S(Ax = 0)] cos (2tivAx) d (Ax)    (7.67)

o

a zatem widmo promieniowania jest całką Fouriera z interferogramu.

Zapis widma 7(v) uzyskujemy, mierząc interferogram S(Ax) w możliwie szerokim zakresie Ax i z kolei poddając interferogram analizie komputerowej polegającej na obliczeniu całek Fouriera.

Zasygnalizowany w tym rozdziale problem spektroskopii IR z transformacją fourierowską jest zagadnieniem szerokim i trudnym do zaprezentowania w tak krótkiej notatce. Zarówno teoria metody, jak i praktyka laboratoryjna jest obecnie dobrze przedstawiona w opracowaniach specjalistycznych. Zalety tej metody w porównaniu z klasyczną spektrofotometrią IR to:

•    lepsza zdolność rozdzielcza,

•    lepsza czułość, co stwarza możliwość pomiarów bardzo słabych sygnałów,

•    krótszy czas potrzebny do uzyskania widma wysokiej klasy,

•    większe możliwości przy pomiarach w szerokim zakresie widmowym.

7.4.4. Techniki pomiarowe w spektrofotometrii IR

Absorpcyjna spektrofotometria w podczerwieni znajduje zastosowanie do badania gazów, cieczy i ciał stałych. W zależności od stanu skupienia substancji badanej są stosowane różne techniki przygotowania próbki. Pomiary można prowadzić dwiema, metodami^transmisyjną i odbiciową (refleksyjną).

7.4.4.1. Metoda transmisyjna

Metoda transmisyjna umożliwia badanie gazów, cieczy i ciał stałych. Wszystkie części optyczne (np. pryzmaty) i kuwety pomiarowe muszą być przezroczyste dla promieniowania IR. Klasyczne materiały stosowane w spektrofotometrii UV —Vis (szkło i kwarc) przepuszczają promieniowanie IR tylko w nieznacznym stopniu. Najczęściej używanymi materiałami do wyrobu pryz-

117