k 3

%

Ad. 10.

Zakończenie interwencji.

Uznawane za końcowy etap interwencji. Doprowadzenie jej do końca musi być zaplanowane aż do zamknięcia problemu, może być też zerwane. W momencie zakończenia świadczeń pracownicy socjalni oraz klienci muszą zastanowić się jakie dane wsparcie jest potrzebne do stabilizacji i utrzymania osiągnięć uzyskanych w wyniku interwencji. Aby zachęcić do generalizowania zmiany uwzględnia się możliwość zastosowania uzyskanych umiejętności w innych sytuacjach np. kontrolne działania czy spotkania.

. ;•:( >RL1 YC/.NY Ml >1)1 1. PRACY S< K..JAI Nli.l - M >RMA Pt >M( >CY JliDNl >S HU >M . tiR! >l’l )M 1 CAi.lU Spt il.lC/Nt >SCI

Ptagnu/n t leiapia - nirdc) meu>o/m Pomiar i interwencja -model nK-t‘>uw-T.»

Dawey w 1933r. opracował zintegrowany model pracy socjalnej. W modelu tym przyjmuje się, że profesjonalna praca socjalna to uporządkowane logicznie i chronologicznie działania, którego celem jest wspieranie lub przywracanie wzajemne korzystnych interakcji pomiędzy jednostką a społeczeństwem. Z tego modelu wytworzył się model ekologiczny.

Opiera się on na ewolucjonistycznym, adaptacyjnym spojrzeniu na człowieka i wszystkich organizmów w stałej wymianie ze środowiskiem. Dla praktyki pracy socjalnej - ta perspektywa ekologiczna umożliwia wgląd w naturę i konsekwencje tej wymiany zarówno dla człowieka jak i jego środowiska naturalnego i społecznego.

Ta perspekty>va ekologiczna skupia się na ivzroście i rozwoju potencjału ludzkiego oraz właściwościach ich środowiska, które podtrzymują lub hamują ekspresję ich potencjalnego rozkroju.

Kontakt z naturą;, wykorzystanie elementó>\> przyrody, wykorzystania jest tu biologiczna teoria ewolucji diagnozy społecznej, model pracy z grupą, teoria ról, interakcjonizm symboliczny, antropologiczna koncepcja rozwoju, psychologia humanistyczna, teoria ról Kurta Lewina, koncepcja wzmocnienia oraz przestrzeni życiowej Germaniego itp.

.7 AL OZ FIN

PERSPEKTYW Y EKOLOGU"

1.    Człowiek dysponuje wrodzonymi zdolnościami do wymiany z otoczeniem i wchodzenia w relacje z innymi ludźmi

2.    Czynniki genetyczne (biologiczne) ujawniają się w różny sposób w zależności od charakteru wpływu środowiska (ważne jest poznanie pewnych warunków genetycznych by środowisko mogło je kształtować i zmieniać)

3.    Osoba i jej środowisko tworzą unikalny system wzajemnych oddziaływań

4.    Dobre przystosowanie jest procesem dwukierunkowym osiąganym przez wymianę między zdolną do adaptacji jednostką a wspierającą jej rozwój środowiskiem

5.    Ludzie są istotami działającymi w sposób zorganizowany i celowy, kluczowym elementem rozwoju jednostki jest subiektywnie definiowane środowisko (mamy 2 środowiska: subiektywne i obiektywne - a w nim podejście subiektywne)

6.    Ludzie powinni być postrzegani na tle swojego naturalnego środowiska i układów społecznych w ramach których funkcjonują one na co dzień

7.0sobowość jest wytworem indywidualnej historii wymiany między jednostką a jej środowiskiem

8.    Własne doświadczenie może być źródłem pozytywnych zmian (doświadczenie to może być fundamentem tych zmian)

9.    Problemy życiowe klienta mogą być zrozumiane jedynie w ramach całościowej analizy przestrzeni życiowej (całego życia)

10.    Aby pomóc klientowi pracownik: socjalny powinien być przygotowany do interwencji niezależnie od okoliczności i specyfiki przestrzeni życiowej klienta

10