ListDoMarcelli2

4 Porfiriusz z Tym

peXXoyTaę ev upocnToiTioei, r\veyKa pey Taę TTapaXóyouę u(3peię, epdcmrra 8e ras em(3ouXdę euaxT'|póytoę‘ eXeu0epd>y be to eię epe TrepifjKoy TrayTÓę tou 8ecrrTÓCeiy emxeipouyToę dyeKaXeaapr|y etę tov eairrfjs TpÓTroy, peTa8i8ouę cf)iXoao(j)[aę aKÓXou0oy toj (3ią> Xóyoy emSeiKyupeyoę. Kai Tię yap ay dXXoę (ioi Trpó ye crou papTus ay €iT] dKpi(3ecrrepoę, r)v alayuyotpriy a^oaioupeuoę fi Ta kot’ epauTÓy aTroKpunTcoy, aXX’ oux'i irpós aXfi0eiay aiT’ apyfię etę TeXoę Tf| pdXicrra TT]y aXii0eiay TTpoTipcóai] Kai 8ia TauTpy eppaioy riyrpapeyT] TT]y auyoLKT|aiy, rrayTa Ta eię a{rrr|y Kai 81’ auTf]ę Trpax0eyTa UTropLpyrjoKGjy;

4    ZuyyojpouuTcoy ouy TĆoy TrpaypaTCjy em TrXeoy auTÓ0i SiaTpi^eiy

ett’ e£oualaę evr\v aoi ókrrrep <ek TTapaKeipeytou Trriyaiojy uapaTcoy to TTOTÓy aTrapuea0ai 8a^iXeaTepóy Te Kai TTpóac{)aToy, Kai pr] ayaiTdu oaou ay Tffę bóoeoię auyTelyoi upnę to xpl|otpou, 0appeiy 8e Kai Siayarrauaapeyfl rrapexea0ai <ek tou pdaTou 81 ’ e^ouaiaę Tpy ayaKTriaiy. KaXouar|S- 8e Trję TÓjy 'EXXriya)y xpelaę Kai Tujy 0eujy auyeTTeiyóyTwy auTolę uTTaKoueiy peu oe KaiTrep ouaay TTpo0upoTÓTr|y peTa ToaauTr)? aKoXou0iaę 0uyaTepooy a8uuaTou rjy ayeu 8e crou TauTaę plirreiy ouTtoę eu aKaiolę dy0punroię a(3ouXlaę eiuai ópou Kai a8iKiaę epyoy uTrelXr|cj)a. Meyeiy be ei-n~av6ol (3ia£ópeyoę Tpy Te tou au0ię eyTuyeiu eXm8a TTpoLayópeyos eiKÓToję aoi uapaiyeaaip’ ay ayTexopeyr] Twy 8o0eyTcoy eu rolę 8era prialy oię poi auyukrjaas' pr) 7TÓ0U) Kai em0upią tou TTXeiouoę Kai to óy fjSri eK(3aXeiy. ZTreuSio pey yap oy ay Suucjpai TpÓTroy tt|v TaxlaTriy TraXiy ayaXa(3eTy.

tego też odpędziwszy tych, którzy chcieli cię wykorzystać pod fałszywymi pozorami, doznając obelg, trwając w cierpliwości wobec intryg, dążyłem z całej mocy do tego, aby uwolnić cię od wszelkich despotycznych związków. Przypomniałem ci o właściwym ci sposobie życia i przekazałem ci miłość mądrości, wskazując na naukę, która powinna kierować twoim życiem. A któż mógłby być wierniejszym świadkiem moich słów niż ty sama, przed którą wstydzę się być dwuznacznym, ukryć cokolwiek, co mnie dotyczy, lub też zatajać wobec ciebie - która czcisz prawdę ponad wszystkie rzeczy i dlatego uznałaś nasze małżeństwo za dar niebios - wszystkie fakty, jakie się wydarzyły zarówno przed naszym związkiem, jak i już po jego zawarciu?

4    Lecz jeśli tylko okoliczności pozwoliłyby nam na dłuższe bycie ra

zem, to wówczas mogłabyś nadal, niczym wodę źródlaną, czerpać ów napój obfity i nieustannie rześki⁸. W ten sposób, ciesząc się tym darem bardziej niż innymi dobrami, radowałabyś się łatwym dostarczaniem samej sobie owego orzeźwienia⁹. Lecz teraz, kiedy sprawy Greków mnie wzywają¹⁰, jak i bogowie innie ponaglają, niemożliwym się stało dla ciebie pomimo twego gorącego pragnienia, a i ze względu na posiadanie tak licznych córek, odpowiedzieć na ich wezwanie¹¹. Ja zaś uważałem to za nieroztropne i niesprawiedliwe, aby pozostawić je bez twojej opieki pomiędzy podejrzanymi ludźmi. Obecnie, kiedy jestem zmuszony tu pozostać, choć żywię nadzieję szybkiego powrotu, uważam za słuszne ostrzec cię, abyś pilnie strzegła darów, które otrzymałaś w ciągu tych dziesięciu miesięcy wspólnego życia, bez utracenia tego, co już posiadasz, czy przez nostalgię, czy z pragnienia posiadania więcej. Co do mnie, czynię co mogę, aby wyruszyć w drogę powrotną.

⁸    Tak poetycko Porfiriusz przedstawia swoją filozofię.

⁹    Albo przez słuchanie mów filozoficznych, albo przez lekturę ich zapisów.

¹⁰    Chadwick sugeruje, że chodzi o naradę, która miała miejsce przed rozpoczęciem prześladowania chrześcijan w 303 roku za cesarza Dioklecjana. Zob. tenże, The Sen-tences ofSextus, s. 142. Chadwick przypomina w tym miejscu o stwierdzeniu Laktan-cjusza odnoszącym się do wydarzeń w Nikomedii w tym okresie, pisząc o „samowy-kreowanym najwyższym kapłanie filozofii, który, chociaż głosił wstrzemięźliwość, sam płonął skąpstwem i żądzą”. Zob. Dmnae Institutiones, V.2.3nn i dyskusję tego fragmentu u Bideza, op. cit., s. 112, przyp. 2.

¹¹    Tj. wyruszyć w podróż z Porfiriuszem.

29