MC023

NIEMIECKI SAMOLOT MYŚLIWSKI

ggerScljmttt 109 d*-(>

Opracowanie modelu: Bogusław Czyżyński Projekt okładki: Zenon Pecko

Rozpiętość:

Długość:

Wysokość:

Ciężar maksymalny: Prędkość maks.: Silnik:

Uzbrojenie:

Załoga:

Bf 109 był najliczniej produkowanym samolotem niemieckim II wojny światowej. Łącznie wyprodukowano 30.000 szt. wszystkich wersji. Projekt samolotu opracowali w 1934 r. prof. W.Messerschmitt, R.Lusser i R. i H.Bauer, wykorzystując rozwiązania techniczne i technologiczne samolotu Bf-108. Półskorupowy kadłub o metalowej, gładko nitowanej konstrukcji, produkowany w segmentach łączonych w połówki, a następnie w całość, miał mały przekrój ściśle dostosowany do wymiarów rzędowej jednostki napędowej. Zakryta kabina była stosunkowo ciasna, pilot zajmował w niej pozycję półleżącą. Metalowy płat miał tylko jeden dźwigar (patent Messerschmitta) i był stosunkowo niewielki, co powodowało duże obciążenie powierzchni nośnej. Prototyp oblatano w 1935 roku, a chrzest bojowy Bf-109 przeszedł podczas wojny domowej w Hiszpanii, gdzie samolot wysłano w celu praktycznego przebadania go w warunkach bojowych. Zebrane doświadczenia zaowocowały licznymi udoskonaleniami, rozpoczynając serię bardzo wielu wersji i odmian tego samolotu. Najbardziej zwrotnym modelem wersji "G", wprowadzonej w 1942 roku, był Bf 109 G-6, budowany zresztą też w kilku odmianach. Podstawowym uzbrojeniem tego płatowca były: działko kal. 30 mm typu MK 108, usytuowane w osi śmigła, oraz 2 k-my kal. 13 mm w przedniej części kadłuba, które powodowały charakterystyczne wypukłości. Silnik o mocy 1099 kW zapewniał prędkość do 622 km/h.

Podsumowując działania bojowe na samolotach Bf 109, należy samolot ocenić bardzo wysoko. Stosunek zwycięstw do strat dla tego myśliwca wynosił 3:1, a więc statystyczny Bf-109, zanim został wyeliminowany z dalszej walki, strącał trzy samoloty wroga, co jest wynikiem doskonałym.

Na samolotach tych walczyło wielu asów Luftwaffe, m.in. piloci: Moelders, Galland, Graf i Hartmann. Każdy z nich miał na swym koncie po kilkadziesiąt zwycięstw.

Dane taktyczno-techniczne:

9,92 m 9,02 m 3,20 m 2890 kg 622 km/h

DB 605A o mocy 1099 kW 1 x 30 mm MK 108 2x13 mm MG 131 1

Kartonowy model samolotu Bf 109 G-6 opracowano w skali 1:33 i prezentuje słynną "Żółtą Jedynkę" niemieckiego asa E.Hartmanna - 1942 r.

OPIS BUDOWY

Kolejność numeracji części modelu wyznacza zalecaną kolejność montażu modelu. Wszystkie części znajdujące się na ostatnim arkuszu kartonu (wręgi, dźwigary, żebra) oraz cz. oznaczone dodatkowo (*) należy podkleić tekturą o grubości ok. 1 mm.

Kolejno wycinamy i sklejamy segmenty kadłuba 1-4 oklejając je na właściwych wręgach a i b. Przed zamknięciem el.4 wklejamy uformowaną kabinę 5 wraz z wyposażeniem 6-13. Sklejamy segment 14 kadłuba uważając na usytuowanie ukośnej półki cz.5 usztywnionej dodatkowo cz.5a. Niebieską imitację szyb należy wyciąć i podkleić przeźroczystą kliszą. Z oszklenia i wnętrza kabiny można zrezygnować. Sklejamy pozostałe el. kadłuba: 15-17, przyklejamy statecznik pionowy 18 z dźwogarem 18a i stateczniki poziome 19 L i P nasuwając je na dźwigar 19a, przetknięty przez wycięte w stateczniku pionowym otwory.

Wg rysunku z el. 20, 20L, 20P i 20a-d sklejamy skrzydła i łączymy z kadłubem wprowadzając dźwigar w wyciętą w el.4 kadłuba szczelinę. Sprawdzamy prawidłowość wzniosu względem stateczników i przyklejamy paski przejścia płaszczyzny skrzydła w kadłub -    21L i P,

"wypukłości" 22 L i P i chłodnice 23 L i P. W sposób zobrazowany na rysunku wykonujemy z cz.24a-c (L i P) rury wydechowe i wraz z cz.24 L i P przyklejamy do kadłuba. Przyklejamy też pozostałe elementy: 26, 27 i 37(na cz. 1 i 2). Jeśli nie wykonaliśmy ich już wcześniej, wklejamy wnęki km-ów cz.2c,d i osłony 4c (L i P). Z el.29-31 i 32L i P wykonujemy podwozie główne, a z cz.33-35 kółko ogonowe. Koła należy pogrubić krążkami 31a i 34a, zeszlifować na odpowiedni kształt na papierze ściernym i opony zaczernić tuszem. Pod skrzydłami wklejamy na drutach I cz.36. Sklejamy kołpak śmigła (38-40) wklejając el. III. Łopaty (47+48) wklejamy w otwory w kołpaku. Z el.41-46 oraz VII, VIII i 28 sklejamy dodatkowy zbiornik paliwa z elementami instalacji i uchwytami. Za kabiną pilota mocujemy maszt anteny 49 i antenę radionamiernika VI z cz.49a. Zamykamy kabinę pilota owiewką 50.

Gotowy model należy wyretuszować w miejscach widocznych, białych krawędzi kartonu i ewentualnie polakierować lakierem matowym.

ISBN 83-8G435-02-X

Skład komputerowy tekstu: J.Oleś