Obraz1

146 I. O MŁODEJ POLSCE

Jedyną potęgą istotną i niewątpliwą jest geniusz i funkcja jlfl I wynalazek. Materialny wynalazek staje się wartością duchowy, jlfl budzi z martwych ducha niewolników i łamie w ich piersi rana ⁸¹.

Podobnie jak samolot Rozłuckiego, wynalazek Dan^f żył wojnie. Wojnie, która miała przynieść — niepodle|^B W ten sposób nawet homo faber zmieniał się w polskich wi runkach w przededniu I wojny światowej — w homO^H tans.

⁸¹ Ibidem, s. 213.

SOMNAMBULICY

O MŁODOPOLSKIEJ KONWENCJI ONIRYCZNEJ *

Miło snami uciec z życia.

(S. Wyspiański)

Powiało na mnie morze snów.

(T. Miciński)

Btflodopolski sen. Ale który? Bo jest ich wiele. Jak w każ-I) npoce, tak i wtedy sny urozmaicają akcję, nieraz ją fcyniają, bvWaia profetyczne, bywają wyłącznie nastrojo-

■    Nie będziemy ich tu katalogować. Najważniejszym bo-|Hin zagadnieniem nie wydaje się treść młodopolskich snów:

■    które są opowiadane, przedstawiane, które w ten czy ^ Huty.; sposób włączone są w przebieg akcji.

^bn/bowiem występuje w okresie Młode i Poisk-i tak*** c> ^,ff

jUnych funkcjach. Najłatwiej uchwytna j

Bfly nsL-r-azię^ na ujęciu powierzchownym

fcfl-lgkrustaćvinaD> Bardzo często mianowicie w UWćzesnych liiłich literaćkiclTpojawia się słowo „sen" i jego odmiany. Hjdzy innymi w tytułach: Sny o potędze, Sen o szpadzie, m Marii Dunin itp. Wyraźnąji^odą na słowo „śen^)spowo-Iftwnła, że bywa ono umieszczane w rozmaitych uwikłaniach feantycznych. ^Najczęściej oznacza coś w rodzaju wyma-

ideału („Twe sny, żurawie bezdomne, „Śny o po-

|li/,o"). Bvv^ sYnopimftTTi'nr7:p.r7iić („Sny się snują złowro-

m!'\ lub zawiedzionydb nądzi^'(„Umarły sen młodzieńczy").

^łtępują'3hy nacechowang^jemnie (złe, upiorne, obłąka-III), lub dodatnio (skrzydlatej ćudnejfJcolorow^. jak u Sło-Bckiego: „szafirowa snów głębina", „koralowe snu księży-M»". Są wreszcie sny przedm i ntp/m-a.nt.rj3pQm orf i ząę j j („Jakieś łrtnle sny wstają bielą ciał migocą") i_eIeinentęm„splotów me-liforycznych („Przekwita niebios lazurowy sen").