Obraz9 (24)

248

AMERYKAŃSKI FENIKS

James Madison, Patrick Henry czy Richard Henry Lee. Jest jednak jeszcze jeden Ojciec Założyciel, którego bardzo rzadko się wspomina. Nie wzniesiono mu jak dotąd ani jednego pomnika w Waszyngtonie. Jego wizerunek nie widnieje też na żadnej amerykańskiej monecie. Nie poświęcono mu również ani jednego znaczka pocztowego, aby uczcić jego pamięć, przynajmniej do roku 1981. Tym człowiekiem był George Mason.

Thomas Jefferson określił go jako jednego „z naszych naprawdę wielkich ludzi i to najwyższej klasy"¹⁷. Mason jest najbardziej lekceważonym spośród Ojców Założycieli, ponieważ nigdy nie przywiązywał wagi do politycznej chwały, unikał piastowania urzędów i nigdy nie słynął z krasomówczości. Okazał się jednak jednym z najbardziej dalekowzrocznych ludzi spośród założycieli Ameryki. Po zakończeniu Rewolucji sprzeciwiał się planom Hamiltona, twierdząc, że „wyrządził [on] nam więcej zła niż Wielka Biytania i wszystkie jej floty i armie"¹⁸. Mason był tym, który najbardziej naciskał na przyjęcie federalnej Deklaracji Praw. Dziesięć przykazań Amerykańskiej Konstytucji, które składają się na Deklarację Praw, jest wzorowanych na wcześniejszej Deklaracji Praw Wirginii napisanej przez niego w roku 1776. Niewiele brakowało, aby Deklaracja Praw nie weszła do Amerykańskiej Konstytucji, i prawdopodobnie tak by się stało, gdyby Mason nie rozpętał zaciekłej bitwy o jej włączenie do niej. Mimo dokuczliwej choroby Mason opublikował szereg krytycznych, przekonywających artykułów, w których obnażał wady proponowanej konstytucji w zakresie braku w niej określenia praw jednostki. Większość autorów Konstytucji, włącznie z Aleksandrem Hamiltonem, twierdziło, że Deklaracja Praw nie jest konieczna w związku z równowagą i ograniczeniami narzuconymi federalnemu rządowi przez Konstytucję. Mason trwał jednak niezłomnie przy swoim zdaniu, w czym wspierali go Richard Henry Lee i Tłiomas Jefferson. Po uzyskaniu wsparcia Jamesa Madisona Deklaracja Praw została ostatecznie przepchnięta przez proces ratyfikacyjny i to w ostatniej chwili. Gdy weźmiemy pod uwagę, do jakiego stopnia wzrosła od tamtego czasu potęga rządu federalnego i jak istotna okazała się Deklaracja Praw, przekonamy się, jak dalekowzrocznym człowiekiem był George Mason. Jego dalekowzroczność i humanitaryzm manifestował się również w jego dążeniu do wprowadzenia pełnego zakazu niewolnictwa. W czasie gdy jego przyjaciele, Jerzy Waszyngton i Thomas Jefferson, byli właścicielami niewolników, George Mason określał handel nimi jako „hańbę rodzaju ludzkiego" i usilnie dążył do wyjęcia niewolnictwa spod prawa we wszystkich stanach. Nie udało mu się tego osiągnąć za życia, lecz w niespełna sto lat później jego marzenia stały się rzeczywistością, kiedy to na mocy trzynastej poprawki do Konstytucji zakazano niewolnictwa w całych Stanach Zjednoczonych/⁷ Mimo iż

¹⁷    Robert A. Rutland (pod redakcją), The Papers of George Mason, 1725-1792, University of North Carolina Press, Chapel Hill, 1970, vol. I, str. 296.

¹⁸    Tamże, str. CXXV.

¹⁹    La Fayette i kilku innych masonów również przyczyniło się do sukcesu ruchu antyniewol niczego. Należeli oni do masońskiej organizacji noszącej nazwę „Sosiete des Amis des Noirs („Towarzystwo Przyjaciół Czarnych"), która dążyła do powszechnej emancypacji murzynów Niestety ideologia aryjska wciąż była bardzo żywa w innych odgałęzieniadr Bractwa.

/>MI RYKAM5KI FEMIK5

249

większość uczniów amerykańskich szkół niewiele może się dowiedzieć o George’u W.isonie na lekcjach historii i mimo iż jego portret wisi w niewielu klasach, był on \<n wątpienia jednym z największych bojowników o wolność ludzi.

Wykrzesana na nowo w trakcie Ametykańskiej Rewolucji iskra humanitaiyzmu 'mufa wkrótce przygaszona. Ustanowienie w Stanach Zjednoczonych systemu in-ll.ti yjnego papierowego pieniądza wskazywało, że w sieci Bractwa wciąż czai się coś i li i wrogiego. Gdy podobne rewolucje kierowane przez wolnomularzy wybuchały na ■ ilym świecie, dawne horrory odżywały na nowo. Jednym z nich było wyrachowane ludobójstwo.