Obraz1

Rozdział VIII

Trawniki i rośliny okrywowe

Trawnik jest to zadarnienie powierzchni gruntu z użyciem roślin trawiastych. W terenach zieleni zajmują od 70 do 35% powierzchni, przy czym im park jest starszy, tym mniejsza jest powierzchnia trawników. W miarę rozrastania się drzewostanów w parkach trawy mają warunki coraz gorsze, są bowiem roślinami wybitnie światłolubnymi.

1. Historia trawników

Trawniki wywodzą się od naturalnej darni, która była pionierską roślinnością pokrywającą tereny po karczowaniu pierwotnych lasów. Nie była to darń trawiasta w dzisiejszym znaczeniu, lecz mieszanina gatunków światłolubnych, nisko rosnących, które pojawiały się w runie jako dzika i naturalna okrywa gruntu. W runie tym roślinność trawiasta jako najbardziej ekspansywna rozwijała się intensywniej aniżeli inne gatunki, co doprowadziło w końcowym okresie średniowiecza do wyselekcjonowania różnych typów roślinności trawiastej. W okresie renesansu pozwoliły one tworzyć pierwotne trawniki, czyli pierwsze zadarnione trawami powierzchnie ogrodów.

Wyodrębniane gatunki jako ówczesne selekty traw zostały usystematyzowane dopiero przez Linneusza w XVIII wieku. W czasach Linneusza były to cztery podstawowe rodzaje traw pastewnych o cechach, które pozwoliły niektóre gatunki z tych rodzajów zaliczyć do ozdobnych. Gatunki przydatne do obsadzania terenów zieleni otrzymano jednak dopiero w XIX wieku, gdy pozwolił na to rozwój naukowej hodowli roślin. Warto zaznaczyć, że zadarnione pola golfowe w Szkocji tworzono już w XV wieku na prymitywnej, jeszcze nie w pełni trawiastej darni.

129