Obraz4

Rozdział IX

Żywopłoty

Granice ogrodów akcentowano żywopłotami już w starożytnym Rzymie. Tradycja ta przetrwała kilkanaście wieków i szczytowy jej rozwój przypadł na kres włoskiego renesansu i ogrodów francuskiego baroku. Od tamtych czasów żywopłoty są podstawowym elementem terenów zieleni, otaczając c arki, tworzą kameralne wnętrza ogrodów, a w krajobrazie otwartym w postaci pasów wiatrochronnych zapobiegają erozji i pełnią ważne funkcje ekologiczne. Żywopłoty towarzyszą zawsze ogrodzeniom lub same są ogrodzeniami, cędąc najtańszą ich formą. Żywopłot stwarza w ogrodzie kameralną atmosferę, est izolacją akustyczną i wizualną, chroni przed podmuchami wiatru, kurzem : innymi zanieczyszczeniami.

1. Funkcje żywopłotów

Żywopłoty mogą pełnić funkcję ozdobną lub ochronną. Wysokie, zwarte, kolczaste żywopłoty tworzą zaporę przed intruzami i zwierzętami. Do ich zakładania używane są krzewy silnie rosnące lub drzewa wyprowadzone na formy krzewiaste przez odpowiednie cięcie. Na żywopłoty ochronne stosuje się takie gatunki, jak klon tatarski, karagana, rokitnik, oliwnik, głogi, ognik (znany powszechnie jako pyrakanta) oraz tarnina i alycza. Do podsadzania parteru takiego żywopłotu szczególnie nadaje się róża omszona fałdzistolistna). Natomiast na żywopłoty ozdobne zaleca się używać gatunki krzewów dekoracyjnych, jak forsycja, dereń, ognik, tawuły (gatunki silnie rosnące, np. tawuła Van Houtte’a), irga błyszcząca, jaśminowiec oraz popu-Tirne w Polsce ligustry (pospolity i jajolistny). Z grupy drzew i krzewów iglastych na ozdobne zwarte żywopłoty nadają się: cis, jałowiec, cyprysik (wschod-

153