Obraz3

Zraszacze rotacyjne (wirujące) charakteryzują się dyszami umieszczonymi na 3,4 lub 6 wygiętych krótkich ramionach (8-12 cm) wirujących pod ciśnieniem wody wraz z nasadą dysz. Ustawiane są na trójnogu bezpośrednio na ziemi, na statywie albo na ruchomych ślizgach, co ułatwia przesuwanie zraszacza ciągnieniem węża, bez potrzeby wyłączania wody. Obszar podlewany przez tego typu zraszacze wirujące wynosi od 78 do 140 m , zależnie od średnicy dyszy (0,8-1,0 mm) i grubości węża zasilającego, co wpływa na wysokość ciśnienia w^r dyszach.

Wymienione typy są przykładami zraszaczy działających samoczynnie - pod ciśnieniem wody wodociągowej lub z pompy. Odrębną grupę tworzą urządzenia do podlewania ręcznego. Są to pistolety ręczne jako końcówki do węży. Charakteryzują się one dwiema niezależnymi regulacjami umożliwiającymi sterowanie przepływem oraz wielkoścą i rozrzutem kropel. Przez odpowiednie naciskanie spustu lub pokręcanie dyszą uzyskuje się strumień różnej grubości aż do zamgławiania. Wszystkie urządzenia do nawadniania mogą być wyposażone w programatory. Są to elektroniczne urządzenia zegarowe - sterujące, montowane bezpośrednio na kranach lub na rurach przepływowych z możliwością włączania wody w cyklach czasowych, np. 10 minut przepływu (podlewania) raz na dobę, 15 minut dwa razy na dobę, raz na dwa dni czy raz na tydzień po 1 godzinie. W ten sposób zraszanie trawników lub rabat może być całkowicie niezależnie od obecności człowieka, a podlewanie nimi może być realizowane we wszystkich rodzajach terenów zieleni.

Linie kroplujące są to specjalne węże z otworami do wypływu wody, przeznaczone do indywidualnego nawadniania kroplowego, np. żywopłotów, pojedynczych drzew lub rabat czy trawników. Węże muszą być przekładane w inne miejsce (np. co 2-3 h), zależnie od wydajności systemu kroplującego (2, 8,201/h z 1 mb węża). Urządzenia te bywają zawodne, pomimo że są proste w obsłudze. Główną ich wadą jest zatykanie się otworów piaskiem i solami chemicznymi wytrącającymi się z wyciekającej wody. Udoskonalenie węży kroplujących polega na wbudowaniu w otwory węża specjalnych kroplowni-ków metalowych lub z tworzywa sztucznego. Kroplowniki mogą być „zwykłe”, z otworami jak w dyszach, lub labiryntowe, czyli z otworami nawierconymi tak, że przepływająca woda wiruje, co eliminuje zatykanie się otworów i umożliwia stały, równomierny wypływ kropel. Intensywność przepływu nie wiąże się ze średnicą otworów (które są standardowe), lecz z ciśnieniem związanym z grubością węża. Regulowany ciśnieniem wypływ może wynosić w urządzeniach kroplujących od 2 do 8, a nawet do 20 1 na godzinę, licząc na 1 mb węża.

163