Obraz1

światła w lampach umieszczanych w terenach zieleni nie powinna przekraczać wysokości średniego wzrostu człowieka. Żarówki w lampach umieszczanych na tej wysokości w naszych warunkach należałoby chronić specjalną obudową. Takie zabezpieczenia na wysokości głowy byłyby zbyt widoczne i jeszcze bardziej rażące. Dlatego lampy powinno się umieszczać albo co najmniej na wysokości 4 m, albo tuż nad ziemią. Niskie umieszczenie źródła światła daje bardzo ciekawe efekty plastyczne w oświetlaniu parteru parku lub ogrodu, ponieważ rozjaśnia nie tylko drogi, ale również trawniki, rabaty i niewysokie krzewy. Niezwykle wrażenia takiego oświetlenia mogą być spotęgowane przez zastosowanie barwnych filtrów. Wprawdzie przy nisko rozwieszanych punktach świetlnych pominięta jest zasada bezpośredniego oświetlania samych dróg, jednak w półmroku drogi również są widoczne, chociaż w świetle odbitym od otoczenia. W takim oświetleniu źródło światła jest ukryte dla wzroku.

Innym rodzajem oświetlania parków, zwłaszcza starych i zagęszczonych z licznymi drogami spacerowymi, jest podświetlanie drzew i krzewów hermetycznie zamkniętymi lampami z żarówkami odblaskowymi, umieszczonymi pod krzewami lub w zagłębionych na trawnikach w studzienkach. Studzienki muszą być chronione kratą, a żarówki należy umieszczać w projektorze o podwójnej szybie, co chroni je przed opadami deszczu, rosą oraz wilgocią z mgły. Takie oświetlenie drzew z miejsc ukrytych nazywa się oświetleniem zamaskowanym. I w tym w>^rpadku dla źródeł światła można stosować barwne filtry. Wykorzystując taki sposób oświetlenia, ujawnimy walory roślinności parkowej w formie niezwykle atrakcyjnej, niemożliwej do zauważenia w świetle dziennym.

Energia elektryczna jest doprowadzana do parków wyłącznie instalacjami podziemnymi bez względu na rodzaj oświetlenia. Zakładanie w parkach instalacji napowietrznej jest niedopuszczalne z powodów zarówno estetycznych, jak i bezpieczeństwa.

Stałe lampy parkowe podłączane są do przewodów umieszczanych wzdłuż dróg, tuż przy ich krawężnikach, na głębokości 20 cm pod powierzchnią trawnika. Przeciętnie na każdym hektarze parku powinno się znajdować co najmniej 10 stałych punktów świetlnych (lamp). W podstawy wybranych lamp parkowych należy umieścić hermetyczne gniazdka z uziemnieniem do podłączania ruchomych punktów do podświetlania. Sprawdzanie skuteczności zerowania każdego punktu przed kolejnym sezonowym uruchomieniem dodatkowego podświetlania należy do rutynowych obowiązków służb zieleni miejskiej. Warto podkreślić, że aczkolwiek do oświetlania parków używa się prądu zmiennego o napięciu 220 V, to wybrane miejsca podłączania ruchomych punktów świetlnych powinny być wyposażone w transformatory redukujące napięcie z 220 V do 24 lub 12 V. Kable doprowadzające energię

194