Obraz45 (5)

instalacji niskotemperaturowaj ruktyfikocji. F-ll zazwyczaj zawraca się do reaktora colon dofluorowania.

Otrzymywania porflUoroheptanu przoz fluorowanio n-heptanu fluorkami nalali o zmiennej wartościowości

Czynnikiem fluorującym w reakcji fluorowania ń-heptanu do perfluoro-haptanu noto byc CoF_a lub AgF_at    .    , .    .

CjH_łg • 32 Crfj —4 C₇F_aa • 32 CoF, • 10 MF    AH—4186 kJ/mol

Do cyl ind rycz nogo roaktora wypełnionego fluorkiem kobaltowym podaje się węglowodór, który częato rozcieńcza się azotom. Po zainicjowaniu raakoji przebłaga ona .autoternieznio w temp. 250-3^0°C. MieszańInę poreakcyjną oczyszcza się w elektrofiltrach od porwanego pyłu fluorków kobaltu, a naatępnia poddaje aię dalszej przeróbce w celu oddzielenia fluorowodoru od produktu głównego. Reaktor, po usunięciu mieszaniny poraakcyjnej, przedmuchuje aię azotan i regeneruje CoF_a przez utlenienie za pomoc? gazowego fluoru, w temp. 2S0°Cr    .

2 CeF, * F_a -* 2 CoF_a    AH—243 kJ/mol

Po zregenerowaniu katalizatora reaktor ponownie przedmuchuje aię azotem w celu usunięcia fluoru, po czym prowadzi aię perfluorowania kolejnej porcji węglowodoru• Wydajność reakcji wynosi ok. 80%.

Otrzymywania monomerów zawierających fluor

A. Otrzymywanie tetrafluoroetylenu przez odehlorowodorowanle dlfluorochlorometanu (Freonu^m22)

Spot rod monomer Ow fluorowych etoaowanych do produkcji tworzyw sztucznych największe znaczenie ma tetrafluoroetyien CF_asCF_a (temp. wrz. -76,3°C). Stanowi on monomer, z którego w wyniku polimeryzacji otrzymują aię politetrafluoroety.ien - termoplastyczny polimer będęcy unikatem pod względem właściwości:    jest odporny na działanie prawie wszystkich

agresywnych chemikaliów, ma bardzo mały wepólczynnlk tarcia, wyjątkowo małą zwilżalność powierzchni (Substancje kleiste nie przyczepiają aię do niego) oraz bardzo dobra właściwości 'dielektryczna w szerokim zakresie temperatury i* częstotliwości. Wytwarza aię z niego części łożysk, części aparatury chemicznej, 'folie elektrolzolacyjne, powłoki przećiwprzyczepne i termoodporne* na metale. Można go stoeowaC w temperaturze do 250°C. Wadą polltetrafluoroetylenu jest utrudniona przetwórstwo. Nie można go formować wtryskowo, wytłaczać itp., ponieważ rozkłada aię poniżej temperatury topnienia. Kształtki otrzymuje aię przez spiekanie proszku pod zwiększonym ciśnieniem lub przez obrObkę wiórową spiekanych płyt bądź walców. Powłoki wytwarza aię przez spiekanie polimeru naniesionego z

dyspersji wodnej. Produkowany w Poleca politetrafluoroecyien »oa» nazwę Tarflen, a w USA Teflon.

Surowcem do otrzymywania fcatrafluoroatylanu jest difluorochloroma* an j (Praon-22), który uzyskuje aię W wyniku fluorowania ehloroforuu za pomo-! cą fluorowodoru:

SbF,, SbCI,

CH₃CI ♦ 2 HF --1 CHCIF_a ♦    2 MCI •

j Difluoroehloromatan przekształca się w tetrafluoroetyien (perfluoroety-I len) w wyniku pirolizy (termiczne odchlorowodorowania połączone z dlme-i ryzacją difluorokarbenu występującego w stadium pośrednim) prowadzonej w j temp. 600-800°C:

2 CMClF_a -• CF_a*CF_a •    2 HCI )

( 2 «CF_a -» CFamCF, I .

Piroliza przebłaga w reaktorze rurowym wykonanym z materiału odpornego na korozję, np. z platyny. Gazową mieszaninę poraakoyjną chłodzi aię I | chłodnicach wodnych, a następni# w wymiennikach zimna do temperatury I bliskiej -100°C, co umożliwia wykroplenie tetrafluoroatylanu. Przy jad-I nokrotnym przejściu przez strefę wysokich temperatur przareagowania wy-i nosi 65%, a selektywność reakcji ok. 90%. Jako produkty uboczne powstają hekaafluoropropylen oraz liniowa i cykliczne związki perfloorowa i ehlo-I rofluorowe.

Tetrafluoroetyien jest niezwykle reaktywny.* Niekontrolowana polime-I ryzacja, bez sprawnego odbioru ciepła, przebiega wybuchowo. Stabilizuje się przez dodatek amin (np.'tri-n-butyloaminy). Najezęaclej jednak, bezpośrednio po otrzymaniu, poddaje aię go polimeryzacji o kontrolowanym przebiegu.

B: otrzymywanie fluorku winylu

Do otrzymania fluorku winylu prowadzą dwie drogi. Jedna polega as I przyłączaniu fluorowodoru do acetylenu<

CHśCH • HF —* CH_amCMF •

Reskoja -zachodzi w obecności heterogenicznego katalizatora (związki rtęci na nośniku), w temp. 4Q-150°C, z selektywnością 60-85%.

Druga metodą otrzyaywania fluorku yinylu wykorzystuje jako surowiec ! chlorek winylu. Najpierw poddaje aię go rcekcji fluorewodorowania przez ! przyłączania cząsteczki HF>

Ct!_amCHCJ I HF -- CH,-CHCIF •

j Reakcja addycji przebiega*w oiaznacznis podwyższonej taperaturze, bezka-talitycznie, w autoklawie. Półprodukt, 1-chloro-l-fluoroatan, poddaje | aię naatępnia odchłorowodorowaaiu w temp. 500-600°Ci

CM_a-CHCIF -» CH,=CMF • HCI •