Obraz (1210)

w ustawodawstwie, który obliguje władzę monetarną tego kraju do wypełnienia tego zobowiązania. Fakt ten implikuje możliwość emisji waluty krajowej wyłącznie na podstawie posiadanych aktywów zagranicznych denommowanych w walucie obcej, po kursie walutowym przyjętym w zobowiązaniu. Innymi słowy, całość wyemitowanego pieniądza krajowego musi mieć pokrycie w aktywach w walucie obcej. Wynika to dodatkowo z faktu, iż bank centralny zobowiązuje się do umożliwienia wymiany, na każde żądanie, krajowych banknotów i monet na walutę, z którą jest związany, po ustalonym, sztywnym kursie¹.

Zastosowanie w danym kraju systemu currency hoard powoduje brak możliwości sprawowania przez bank centralny wielu jego podstawowych funkcji, między innymi funkcji kredytodawcy ostatniej instancji. Jednakże sam system zarządu walutą, w zależności od restrykcyjności przyjętego zobowiązania, może pozwalać na zastosowanie niewielkiego zastawu instrumentów polityki pieniężnej. System ten może znaleźć zastosowanie w krajach, które mają złe doświadczenia w prowadzeniu niezależnej polityki pieniężnej lub nie posiadają takich doświadczeń w ogóle, w warunkach wysokiej inflacji i kryzysu gospodarczego.

Skrajnie sztywne kursy walutowe, takie jak dolaryzacja i zarząd walutą, dzięki wiarygodności waluty obcej skutecznie mogą chronić dany kraj przed atakiem spekulacyjnym. Rozwiązania te likwidują wahania kursu walutowego, przez co pozwalają stabilizować poziom cen w kraju (stworzenie nominalnej kotwicy, ułatwiającej stabilizację cen i zmniejszającej podatność na szoki o charakterze nominalnym)².

Kolejnym kursem walutowym jest tradycyjny kurs sztywny (conventional fixed peg arrcmgementś). System tego kursu, z uwagi na swoją nazwę, został w niniejszym opracowaniu zaliczony do grupy kursów sztywnych, jednakże bywa zaliczany również do kursów pośrednich³. Powodem tego jest fakt, iż w systemie tym z góry zakłada się możliwość niewielkich wahań kursu wokół parytetu centralnego (nie więcej niż ± 1%) ustalonego w stosunku do waluty obcej lub koszyka walut (którego skład może zależeć np. od wielkości wymiany handlowej lub kapitałowej prowadzonej w tych walutach). Dodatkowo w tym systemie nie istnieje zobowiązanie władzy monetarnej do utrzymywania za wszelką cenę określonego kursu sztywnego. Pomimo to bank centralny w tym przypadku może i powinien oddziaływać na kurs waluty krajowej w celu utrzymania przyjętego kursu centralnego. Może dokonywać

103

1

   R. Nawrat, Doświadczenia z systemem currency board, „Bank i Kredyt” 2002, nr 9, s. 62-63.

2

   V. Corbo, Exchange Rates Regimes in the Americas: Is Dollarization a Solution?, Conference paper, Bank of Japan, s. 4.

3

   R. Ti wari, Post-cńses Ratę Regimes in Southeast Asia: An Empirical Survey of de-facto Policies, July 2003, Seminar Paper, University of Hamburg, s. 2-4.