Obraz (2615)

= + <⁶³⁵>

70

o potencjałach określonych równaniami:

Ea,/a =    + j- ln>/Pa, ~ ^ *ⁿ ao    (6.35)

II. Elektrody drugiego rodzaju

Zbucowane są z metalu pokrytego trudno rozpuszczalną solą tego meta‘j : zanurzonego w roztworze elektrolitu o wspólnym anionie z solą trudne rozpuszczalną. Należą do nich często stosowane i wygodne w użyciu elektrei;- kaiomelowa lig Hg₂Cl₂/CI", siarczanowo-rtęciowa Hg/HgjSO.j SOi' czy też chlorosrebrowa Ag/AgCl/Cl“.

Potencjał tej ostatniej elektrody (równania (6.15H6.28)) jest np. określony wzorem

RT

E^E^-yylnaa-    (6.37)

wynikającym wprost ze wzoru Nernsta.

III. Elektrody redox

Są to elektrody o równaniu ogólnym:

a_Ox0x + ne -es- n_Rt4Red    (6.38)

Metal obojętny (Pt, Au) zanurzony jest do roztworu zawierającego substancję znajdującą się na dwóch różnych i trwałych stopniach utlenienia. Zależność potencjału elektrody redox od aktywności formy utlenionej i zredukowanej opisuje równanie:

E =

p0

‘/M"

RT. a_U'“

—=ln-

z+F a_M"

(6.39)

6.4. Ogniwa galwaniczne. Akumulatory

Wróćmy do ogniw galwanicznych, czyli układów, które elektryczną kosztem zmiany energii układu, zachodzącej w wyaflKg chemicznych lub zmian stężenia.

Praca ogniwa galwanicznego polega na tym, że w obydwa przebiegają równocześnie reakcje połówkowe, a elektrony przez przewodnik zewnętrzny:

Zn° (stały) —*• Zn^2_r + 2e Cu^2t + 2e —► Cu⁰

Gdy spełnione są kryteria odwracalności materiałowej wówczas ogniwo po rozładowaniu można ponownie naładą^^Hj ogniwa odwracalne określone są mianem akumulatorów

John F. DANIELL (1790-1845j. profesor fizyki w King's Cek London. Zajmował się zarówno fizyką, jak i chemią. Zbudował klasyczni; ogniwo elektro-chemiczne i po raz pierwszy zastosował kłucz elektmH i diafragmę do rozdzielenia różnych elektrolitów.

Pierwsze ogniwo spełniające ten warunek skonstruował D macie:

₍ 2e

i- i :

+ Cu | Cu²⁺    Zn²* | Zn

SO l~    SOJ"

Pojęcie „reakcja anodowa” jest synonimem reakcji a „reakcja katodowa” — synonimem reakcji elektroredukcjL Na płytce cynkowej (elektroda ujemna ogniwa) zachodzi więc cynk jest definiowany jako anoda. Jony cynkowe^^^H powierzchni elektrody w głąb roztworu, a elektrony przacftNfl przewodnik do płytki miedzianej.

Na powierzchni dodatniej elektrody elektrony są pobicflMl w reakcji połówkowej drugiego półogniwa.

Tym samym redukcja wskazuje na to, że płytka miedłimU Jony miedziowe są usuwane z roztworu, a ściślej - I pośrednim sąsiedztwie elektrody, a na ich miejsce miedziowe z głębi roztworu. Płytka porowata