OMiUP t1 Gorski4

(2.108)

Regulację dławieniową obrazuje wykres na rysunku 2,139. Przyjmijmy że pomp_a wirowa o charakterystyce Y = f(Q) współpracuje z rurociągiem o charakterystyce Y(uk) = f(Q) i punktem pracy pompy jest punkt C, a wydajność mu odpowiadająca stanowi 100% wydajności, czyli wydajność nominalną. Jeżeli zmieni się zapotrzebowanie wydajności, na przykład do wartości Q_r = 0,7 Q_n, to nowy punkt pracy dla rurociągu powinien się znajdować w punkcie C_r. Ponieważ nie m_a możliwości zmiany charakterystyki pompy, należy w tym wypadku spowodować zmianę charakterystyki rurociągu tak, aby punkt przecięcia charakterystyki pompy z nową charakterystyką rurociągu Y'^ = f(Q) wypadł w punkcie C. Zmiany ch_a_ rakterystykLrn rociągu dokonuje się, dławiąc przepływ pompowanej'cieczy przez jawor po stronie tłocznejjpómpy. Jak wynika z wykresu, w stosunku do uzyskanej wydnjnoscTpdihpa^m dodatkowo pokonać opór hydrauliczny przymkniętego zaworu. Wartość tego oporu przedstawia odcinek C - C_r = Dy_z.

Strata mocy użytecznej w wyniku zmiany wydajności Q_n na Q_r, przy zastosowaniu regulacji dławieniowej, jest proporcjonalna do zakreskowanego trójkąta C' - C_r - C_Q. Wartość liczbowa straty mocy wynosi:

_rr_ p -Q_T Ay₂

n

gdzie ^^\ jest sprawnością pompy w punkcie G, mierzoną na nowej krzywej sprawności dla regulacji dławieniowej r| - f'(Q).

Wartość mocy straconej P_r wzrasta szybciej niż wartość Ay_z, ponieważ jednocześnie spada sprawność pompy o wartość Aiy

Rys. 2.140. Regulacja wydajności pompy wirowej przez zmianę prędkości obrotowej.

Jak więc z powyższych rozważań wynika, regulacja dłaWięniowa jest regulacją bardzo prostą, ale mało ekonomiczną i powodującą straty j

174