OMiUP t1 Gorski04

Charakterystyczną cechą, wspólną dla wszystkich odmian wgłębnych wkładów filtracyjnych jest oddzielanie zanieczyszczeń mechanicznych z filtrowanego czynnika przez pochłanianie. Na zewnętrznej powierzchni wkładu wgłębnego zatrzymują się jedynie nieliczne wtrącenia mechaniczne o znaczniejszych wymiarach gabarytowych.

W energetycznej metodzie filtrowania, do oddzielenia zanieczyszczeń stosuje się pola magnetyczne, elektryczne, grawitacyjne, odśrodkowe itp.

W praktyce okrętowej najczęściej używane są filtry energetyczne, magnetyczne i odśrodkowe (inercyjne).

Rys. 4.8. Wkład filtra magnetycznego:

1 - pręt mosiężny, 2 - pierścieniowy magnes stały, 3 - przekładka, 4 - tuleja mosiężna.

Zadanie filtrów magnetycznych polega na wychwytywaniu większych cząstek oraz skupianiu drobnych pyłków metali ferromagnetycznych w większe cząstki, które następnie mogą być zatrzymane w filtrach innego rodzaju (powierzchniowych, wgłębnych lub odśrodkowych).

Filtry magnetyczne mają najczęściej wkłady ze stałymi magnesami i przekładkami, nawiniętymi na mosiężny pręt. Magnesy są układane do siebie biegunami jednoimiennymi. W celu ułatwienia oczyszczania na magnesy zazwyczaj nasunięta jest tulejka wykonana z cienkiej blachy mosiężnej, z której po zsunięciu z magnesów — łatwo odpadają zatrzymane zanieczyszczenia złożone z cząsteczek metali ferromagnetycznych. Wkład filtra magnetycznego pokazany został na rysunku 4.8.

Na filtrach typu inercyjnego wytwarza się, wskutek obrotów filtra, pole znacznych sił odśrodkowych, przewyższających siły przyciągania ziemskiego. Siły te powodują przyspieszoną sedymentację, czyli osadzanie cząstek cięższych od oczyszczanego czynnika na ściankach bocznych, zgodnie z kierunkiem działania siły odśrodkowej-Szczegółowy opis tego zjawiska podany jest w rozdziale 4.4.

304