OMiUP t2 Gorski34

3

Rys. 7.67. Schemat siłownika łopatkowego z trzema łopatkami

1 — trzon sterowy; 2 — wirnik z łopatkami; 3 — obudowa; 4 — segmenty rozdzielczo-oporowe; 5.6 — rurociągi dopływowe (odpływowe); 7 — kanał wewnętrzny

Po wychyleniu o zadany kąt dopływ czynnika ustaje (rozpoczyna się okres jałowej pracy pompy) i płetwa sterowa zatrzymuje się w danej pozycji. Aby nastąpił powrót płetwy sterowej do położenia zerowego, należy zmienić kierunek tłoczenia i ssania czynnika. Wówczas przewód 72 stanie się przewodem tłocznym, przewód 7 7 zaś — przewodem ssawnym.

Maksymalny kąt wychylenia płetwy sterowej ograniczony jest wymiarami komór, a więc pośrednio wymiarami zastosowanych segmentów. Nie jest to kąt zbyt duży (por. rys. 7.65), jednakże przy ograniczeniu wymiaru segmentów 4 możliwe jest uzyskanie znacznie większego kąta wychylenia, stąd siłowniki dwułopatkowe znajdują zastosowanie przy tzw. szerokokątnych urządzeniach sterowych.

Na jednej z łopatek znajduje się zawór przelewowy 14, którego zasadę działania przedstawiono na rys. 7.66. Jeżeli łopatka zostanie wychylona o taki kąt, że dotknie do segmentu rozdzielczo-oporowego, zostanie wciśnięty trzon grzybka zaworu 14 od strony segmentu i zawór otwiera się, pokonując opór sprężyny 77. Przy nadmiernym wzroście ciśnienia w komorze roboczej grzybek zawmru po stronie tłocznej otworzy się również i wówczas nastąpi przepływ

334