P1010040 (8)

płytkimi blendami wpuszczonymi na grubość cegły: ma charakter ornamentalnego opracowania dekoracji to szczyty są wczesne W ćw. XIV w. Pojawiają się tektoniczne (konstrukcyjne) podziały w postaci „słupków sterczynowych), przechodzą jednym ciągiem w sterczynę bez oddzielenia. Słupki sterczynowe- ruszt pomiędzy którymi rozpięte jest lico szczytu; wczesne do poł. XIV wieku ustawione równolegle (prostokątnie) do lica szczytu, a po poł. XIV wieku po przekątnej. Im późniejsze (im bliżej XIV i XV wieku) tym bardziej są plastyczne (wieżyczkowe formy). Już ok. 1400 wieżyczkowe formy. 2 poł. XV wieku- słupki wieloboczne mogą zmieniać ilość profili w swojej wysokości, mogą być też skręcone, słupki rosną, ściana pomiędzy staje się coraz mniejsza. Słupki wyznaczają ilość pól, np. sześciodzielny szczyt. Ściana szczytu rozczłonkowana blendami. Podziały horyzontalne- w zależności od ich ilości mówimy o kondygnacyjności szczytu, im późniejszy, tym ilość kondygnacji i fiyzów wzrasta (wpierw podajemy piony, później poziomy), po poł. XIV wieku 2 kondygnacje. Pod koniec XIV wieku konsekwencją wprowadzenia horyzontalnych podziałów jest przerywanie blend- blendy pojawiają się w każdej kondygnacji. Ok. 1350 podziały horyzontalne na krawędziach stopni, 1. 70- 80- te XTV w. Przechodzą na całą elewację (raz na stopień raz na blendę); ważne jak głębokie są wypełnia blendy. Od 1400- szczyty światłocieniowo opracowane, rozrzeźbione (uskokowe blendy- zwielokrotniane płaszczyzn). Im późniejsze słupki przękotne tym bardziej są plastyczne. W poł. XV(niekiedy już ok. 1400) są masywne słupki wieloboczne, b. plastyczne. W 2 poł. XV w. słupki mogą zmieniać ilość profili, do pewnego czasu sześcioboczne, oddzielone fryzem mogą zmieniać się w ośmioboczne. Im później tym ściana pomiędzy słupkami zmniejsza się.

Rysunek maswerkowy (element wspomagający) pola^ blend- tynkowane na biało- na tym rysunek maswerkowy imitujący architekturę kamienną (czarne, białe, czerwone, błękitne), architektura ceglana chciała udawać ażurową architekturę kamienną; Śląsk i Pomorze Zach.- ceramiczne fryzy w formie horyzontalnych pasów, wykrojone z jednej formy (np. 3- liść). Element konstrukcyjny głębiej zapadał w pamięć- był ważniejszy. Wypełnienia blend rysunkiem w partiach szczytów. W św. Jakubie w Toruniu chciano „udawać” ażurową konstrukcję kamienną na tle nieba. W inwentarzach można odnaleźć przerysy wypełnień maswerkowych. Na Pomorzu Zachodnim ważny ceramiczny element, w którym był wyciskany maswerk.

Od ok. 1300 do 2 poł. XV wieku zestawienie, punkt odniesienia, ważne budowle (katedra, ! zamek wpływające na architekturę regionu, daty w stosunku do tych ważnych budowli)

Zwerkgalerie- z nadreńskich kościołów, podział szczytu zależał od skali szczyt może być progresywnym elementem w stosunku do zachowawczego wnętrza, wzbogacanie dekoracji- k. XIV wieku. Eksponowanie lica szczytu,

38