P1010235

„róbuie kontrolować to, co nieokreślone,. utożsam a «ę z martwym, ob.ek-_t2 by śmierć jako prawdę wykluczyć ze swe, meswtadomosct.

W tekście Stokera - dowodzi Bronfen - histeryczny dyskurs opanował dwie ‘ Lucy Westenra i Minę Murray, które reagują na ewokowany

przez wampira ślad śmierci. Dracula jako śmierć przemawia przez medium ich dal. Postawę neurotyczną natomiast zajmują adoratorzy Lucy i Miny oraz lekarze, którzy nie reagują wprost na zew śmierci, okazując to przede wszystkim w sposobie, za pomocą którego wyganiają jej żywą obecność ze społeczeństwa. Dokumentacja i transkrypcja, jakie prowadzą, oznaczają se-mantyczną stabilność - w przeciwieństwie do pierwotnych uczuć, nieświadomych życzeń oraz snów.

„Kobiece ciała - narzeczone, somnambuliczki, wampiry i zahipnotyzowane media - są obrazami pracy śmierci w życiu. Zmuszają one mężczyzn do tego, by zdystansować się od owych erotycznie kodowanych doświadczeń dezintegracji”. Polujący na wampira mężczyźni opanowują śmierć przez unieruchomienie tego, co płynne, wieloznaczne i niestałe. Podwójna świadomość skaleczonych przez śmierć (ukąszonych przez Draculę) kończy się wraz z jego ostatecznym rozpadem. Mina ustanawia się teraz jasno jako kobieta i matka w stosunku do fallusa, a trup Lucy uzyskuje jednoznaczny status zwłok podlegających oswojonej śmierci (w przeciwieństwie do nie-oswojonej, reprezentowanej przez Draculę). Ciała oscylujące między życiem a śmiercią uzyskują stabilne oznaczenie.

1 rzytoczone fragmenty analizy Draculi przez Bronfen pozwalają uchwycić

płciowe odniesienia dla odmienności postaw wobec śmierci, które rzutują na ujęcia tematu wampirycznego.

Kadr z filmu The Devil Rides Out; reżyseria: Terence Fisher, produkcja: Wielka Brytania 1968