p1080155

I. Równowaga i giętkość posuwy

A.    Chodzenie po desce:

1.    Przodem.

2.    Bokiem.

3.    Tytan.

B.    Skakanie:

1.    Na obu stopach.

2.    Na jednej stopie.

3.    Podskakiwanie.

4.    Skakanie na jednej nodze.

II. Orientacja i różnicowanie ciała

A.    Identyfikacja części dała.

B.    Naśladowanie ruchów.

C.    Bieg z przeszkodami:

1.    Chodzenie nad przeszkodami.

2.    Chodzenie pod przeszkodami.

3.    Chodzenie między przeszkodami.

D.    Kraus-Weber test.

E.    Test „Anioł na łnićgu".

Ul. Ćwiczenia pcrcepcyjno-motorycznc

A.    Kredą na tablicy:

1.    Koło.

2.    Podwójne kola.

3.    Poziome linie.

4.    Unie pionowe.

B.    Zapisywanie rytmu:

1.    Rytm.

2.    Reprodukcje.

3.    Orientacja.

IV.    Kontrola wzrokowa A. Siedzenie wzrokowe:

1.    Obuoczne.

2.    Prawe oko.

3.    Lewe Oko.

4.    Konwergencje.

V.    Percepcja kształtu

A. Wzrokowe poznawanie kształtów:

1.    Kształt.

2.    Organizacja.

Rezultaty wykonanych przez uczniów zadań testowych oraz pomiary stanowią wskazówki do indywidualnych, zapobiegawczych i korekcyjnych programów ćwiczeń, które mogą powstać na podstawie opracowanego przez Kepharta systemu pcrocpcyjno-motorycznego.

System pcrcepcyjno-moloryczny Kepharta przeznaczony jest dla dzieci w wieku od 3 do 10 lat. Kephart stwierdza, że współczesna cywilizacja stawia coraz wyższe wymagania przed dzieckiem, niemniej jednak zmniejsza możliwość ćwiczenia sprawności podstawowych. Dziecko odczuwa potrzebę eksperymentowania na rzeczach znajdujących się wokół niego oraz na własnym ciele, pozostającym w ścisłym związku z otoczeniem. Rzeczy, z którymi styka się dziecko, są tak skomplikowane, że jeśli próbuje jc poznać i manipuluje nimi, to zazwyczaj psuje jc i nie jest w stanic poznać mechanizmu ich działania. Brak naturalnych warunków i sytuacji do spontanicznego uczenia się powoduje, iż elementarne sprawności pcrccpcyjno*motoryc/nc, stanowiące podstawę wyższych kwalifikacji, są niewykształcone. Ponadto wielu uczniów, na skutek różnorodnych zaburzeń w rozwoju, przychodzi do szkoły z brakami i opóźnieniami w zakresie podstawowych sprawności. Dla tych uczniów Kephart opracował system ćwiczeń, pomocy technicznych, określił warunki swobodnego eksperymentowania, które pozwolą doskonalić sensoryczno-motoryczne zdolności. stanowiące podstawę bardziej złożonych czynności czytania i pisania. Ćwiczenia proponowane przez Kepharta poprzedzone zostały teoretycznymi wyjaśnieniami mechanizmów uczenia i rozwoju pcrcepcyjno-moioryczncgo. Kephart opracował również pewne ogólne zasady, które winny być przestrzegane przy wykorzystywaniu ćwiczeń praktycznych. Po ustaleniu sprawności dziecka w zakresie badanych dziedzin rozwoju należy przystąpić do ćwiczeń poniżej jego poziomu i przechodzić szybko do następnych zadań, odwrotna bowiem kolejność wykonywanych zadań może narażać je na frustrację. Kiedy dziecko opanowało już odpowiedni poziom sprawności, należy możliwie szybko przesunąć jc do poziomu wyższego celem uniknięcia znudzenia. Kephart podkreśla, że żadna z metod ćwiczeń nie jest sama w sobie celem, lecz jest nim nauczanie dziecka pewnych uogólnionych sprawności i zdolności. Wykonanie określonego zadania ma drugorzędne znaczenie; celem zasadniczym jest nauczanie uogólniania. Dlatego też uwaga musi skupiać się na uogólnianiu i powinno się często wprowadzać odmiany określonego zadania, zmierzającego do wyrobienia zdolności uogólniania.

System ćwiczeń Kepharta obejmuje cztery działy:

1)    ćwiczenia przy tablicy,

2)    ćwiczenia scnsomotorycznc.

3)    ćwiczenia kontroli wzrokowej,

4)    ćwiczenia percepcji ks/.t altów.

Większość przedstawionych i proponowanych przez Kepharta ćwiczeń to od dawna znane sposoby oddziaływania na rozwój dziecka. Nowość polega na