II, ZartotOwanlM mtxHów przemyj owych
• W nieładzie lid wij amonie się luku nic może odbywać się poprzez chwilowe /warcie elektrody ze spawanym materiałem, gdyż koniec elektrody wolłramo-wej oblepia się maicriałeni, tworząc łatwiej topliwy wtop, co przyspiesza zużycie elektrody. I Jrządzenin do spawania metody TIO są wyposażone w jonizato-ry wysokiej częstotliwości. Wljjczenic jon i za lora po zbliżeniu końca elektrody do spawanego przedmiotu powoduje przeskok iskry, która jonizując gaz pomiędzy elektrodą i spawanym materiałem, zajarza fuk elektryczny.
• Automatyczne uwalnianie przyspuwunego drutu. Jeżeli lim keja kontroli wskazuje, że drut został przyspuwany w kraterze, robot automatycznie inicjuje niewielki luk w celu uwolnienia drutu.
• Nakładanie spoiny. W przypudku wznawiania spawania i chwilowym zatrzymam u robol automatycznie cola się. Dzięki temu uzyskuje się gładką, ciągłą spoinę.
• Wznawianie pracy. Dokładny stan robota jest zapamiętywany w razie awarii zasilania Kiedy zasilanie jest wznowione, użytkownik ma do wyboru wznowienie piaty dokładnie tam, gdzie zusilunic zanikło, bądź uruchomienie nowego cyklu, funkcja ta jest przydatna w systemach wielorobotowych lub lam, gdzie zasilanie jest niestabilne i jego awarie są częste.
• Kalibrowanie narzędzia (T( '/■). Punkt pracy narzędzia jest ustalany z wykorzystaniem punktu odniesienia. Prosta operacja programowa umożliwia łatwe ustaw ienie punktu pracy nurzędzia, np. po uderzeniu palnikiem lub jego wymianie. Unika się wtedy konieczności korygowania pozycji robota.
Podczas wykonywania bardziej skomplikowanych przestrzennie spoin układ sterowania robota współpracując z pozycjonerem, może sterować synchronicznie ruchem 3 zewnętrznych osi (wraz ze swoimi 6 osiami). Deklarowanie osi zewnętrznych odbywa się w układzie sterowania robota. Robot zapamiętuje położenie osi zewnętrznych i od lej chwili można realizować wspólny ruch robolu z pozycjonerem zarówno w pracy ręcznej, jak i automatycznej.
/1 ód leni prądu są spawarki z. elektronicznym sterowaniem pracą urządzenia i odpowiednio dobranymi charakterystykami napięciowo-prądowy-mi. Wszystkie urządzenia powinny odznaczać się bezodpryskową pracą. Prostą obsługę i technologiczną powtarzalność spawania zapewnia elektroniczny sterownik mocy. umożliwiający bc/stopniową regulację prądu spawania i mi* kroprocesor sterujący pracą urządzenia, który pracuje z zaprogramowanymi na stałe charakterystykami spawalniczymi. laki elektroniczny sterownik mocy daje możliwość nastawienia każdego punktu mi charakterystyce spawalniczej, a mikroprocesor automatycznie dobiera i kontroluje pozostałe parametry. Zastosowanie optoi/olatorów zapewnia zabezpieczenie układów elektroniki przed zwarciami.
Spawanie metodą 11(1 może odbywać się. gdy elektroda wolt ramowa jest zasilana prądem przemiennym (spawanie aluminium i stopów lekkich) lub prą dem stałym (spawanie stali oraz miedzi i ich stopów). W pr/ypudku zasilania 176 prądem stałym, elektrodę łączy się / ujemnym biegunem obwodu spawania.
J
Urządzeniom spawalniczym stosowanym w metodzie TIG są stawiane następujące wymagania specjalne:
- w pełni cyfrowy wybór programu spawania,
- swobodnie nastawiane programy spawania impulsowego,
- wyświetlacz wartości napięcia i prądu,
- możliwość nastawiania parametrów spawania,
- „gorący start”, antyprzyklejanie, „moc łuku” - powinny być ustawiane dla wszystkich typów elektrod,
- zapalanie łuku wysoką częstotliwością (przy niskich wartościach prądu),
- swobodna zmiana wartości prądu,
- możliwość regulacji czasów zamykania/otwierania zaworów gazu,
- możliwość sterowania urządzeniem z zewnętrznego źródła (robota),
- wyposażenie w dodatkowy specjalny palnik z podajnikiem zimnego drutu.
Rysunek 13.12__________ _ : -j -
Podajnik drutu elektrodowego: a) schemat; 1 - silnik napędowy, 2 - przekładnia mechaniczna, 3 - szpula na drut elektrodowy, 4 - rolki napędzające drut, 5 - rurka kontaktowa, 6 - zasilacz energii łuku spawalniczego, US — układ sterowania, b) widok
Kolejnym ważnym zespołem stosowanym w urządzeniach do spawania elektrodą lopliwą w osłonie gazowej jest podajnik drutu elektrodowego (rys. 13.12). Istnieją dwa zasadnicze sposoby podawania drutu elektrodowego: klasyczny (stosowany od dawna) za pomocą rolek napędzanych przez przekładnię zębt Uą walcową oraz nowszy z przekładnią planetarną. Podajnik drutu elektrodowego składa się z silnika napędowego, przekładni mechanicznej, rolek napędzających drut elektrodowy, szpuli z drutem oraz układu sterowania. Rolki podające drut są napędzane silnikiem elektrycznym przez przekładnię mechaniczną redukującą obroty. W podajnikach tych są stosowane silniki prądu stałego o różnych konstrukcjach, najczęściej z magnesami trwałymi. Silniki te są zasilane i sterowane w sposób analogowy lub impulsowy. Układ sterowania i regulacji prędkości podawania drutu elektrodowego zasila uzwojenie wirnika napięciem stabilizowanym proporcjonalnym do wartości zadanej określającej wymaganą prędkość po-
lUl%Vu!'svBnttłUsprzeZe^iHWe80’ °° pomiaru P1^0^* obrotowej i przetwarzania j°j 1 zwrotnego są stosowane przetworniki obrotowo-napię-