P1100025

336 Piotr Zbróg: Najczęstsze przykłady naruszania normy językowej w prasie

nadużycia wobec tekstu pisanego jednak pozostaje, zwłaszcza dla czytelnika zwracającego dużą uwagę na formę przekazu. Ostateczna ocena tego zjawiska nie jest jednoznaczna. Z jednej strony bowiem mieszanie stylu języka mówionego i pisanego jest swoistym naruszeniem normy językowej, z drugiej zaś trzeba brać pod uwagę całkowicie świadome działanie autorów, którzy celowo wybierają te, a nie inne środki językowe z uwagi na odbiorcę.

4. Podsumowując, trzeba powiedzieć, że w prasie najczęściej spotyka się błędy nieregularne, niepowtarzalne. Wiele z nich jest raczej wynikiem niestarannego i pośpiesznego opracowywania tekstu, niż nieświadomości i małej sprawności językowej autorów oraz korektorów. Istnieją wszakże grupy usterek, które powtarzają się w wielu testach - na przykład błędne użycie konstrukcji przyimek + około, pisownia nazw samochodów małą literą czy stawianie przecinków lub średników po wyliczeniu z użyciem myślnika. Owa powtarzalność jest w niektórych wypadkach przewidywalna, a czasem nawet można się spodziewać, że błąd wystąpi z dużym prawdopodobieństwem - por. elipsa pierwszego z powtarzających się rzeczowników przy czasownikach o różnym rządzie połączonych spójnikiem /. W wielu wypadkach te dość regularne odstępstwa od normy wynikają z utrwalenia się uzusu, uzusu, który nie jest zgodny ze skodyńkowaną normą. Rozpowszechnienie owego uzusu sprawia, że trudno niejednokrotnie dostrzec owe błędy zarówno osobom opracowującym tekst od strony językowej, jak również większości czytelników.

Ponieważ jednak norma językowa ma charakter dynamiczny, można przypuszczać, że niektóre ze wskazanych w pracy błędów, szczególnie te najbardziej rozpowszechnione, zostaną za jakiś czas włączone do zasobu akceptowalnych form językowych. W taki sposób, w jaki na razie zaczęto tolerować brak odmiany nazwisk zakończonych na -o. A od tolerancji do akceptacji, niekoniecznie jako form starannych, przecież niedaleko.

Bibliografia

Podracki, J,, Gałązka, A. 2002, Słownik interpunkcyjny, Warszawa.

Polański, E., red., 2003, Wielki słownik ortograficzny, Warszawa.

Markowski, A., red., 2004, Wielki słownik poprawnej polszczyzny, Warszawa.

i

Tom Języ k a komun referatów Wyg)|Honi ^ęzykTrz^eJnysi w Krakowi^St dniacb Krakowskie Towarr Wiedzy o kgmuBikic Temat pr/wodai 1 języ kowe na progu Tt swoje odzwierciedleń wachlarzu zagadnie artykułów niniejszej refleksji nad wspote; europejskich, w tonu* poświęcone szczep językowym, takim języka, język medi polszczyzny z język języ ków, przekład, V tej księiki przy c z miarodajnego okm języ ków na przełom