P1100644 (2)

jtanci — artyzm'", stawiają znak zapytania nad Byjętą Ibrzez bohaterów dramatu hierarchią warci, ze sztuką u jej szczytu, pojmowaną w kategoriach absolutu demonicznego. Usterki techniczne Hpewna naiwność w postawieniu problemu nie ode-Brały Dyletantom pozycji interesującego debiutu.

■ Dalszy rozwój pisarski Wójcickiej nie potwierdził Bdnak pobudzonych nadziei. Psyche (1901), nazwana przez autorkę „tragedią dziecięcą dla dorosłych jfcdzr. jest chybionym artystycznie sięganiem po ■astrojowe motywy do cyklu „przebudzenia się wio-my”, czyli do lansowanej przez dramat Wedekinda fruhlings Erwachen problematyki dojrzewania sek-fclnego i związanych z nim I

El

^JJfcaliieg⁰ i związanych z nim niebezpieczeństw. IjąJ.j Wójcicka przesunęła akcent z fizjologii na psycho-{ _a1jj?gię- i skomponowała melodramatyczną historię z Ą ^B^dbudową alegoryczną {opowiadanie Reginy o mo-^IjŁncie narodzin duszy w człowieku). Niefortunnym . ^flbmysłem było równolegle prezentowanie niepoko-^^całpw wieku dojrzewania i miłosnego dramatu sta-[| rej panny, która wprowadzona na scenę jako pozytywny wzór moralny okazuje się żenująco śmiesz-Ianpifltną histeryczką. W akcie pierwszym dramatu Wój-Ifyldfackiej' są wyraźne echa W sieci bez przenikliwoś-I 111§ Kisielewskiego, jego humoru i zręczności w za-Tpazywaniu sytuacji dramatycznych. Finałem sztuki jest samobójstwo młodego chłopca, trochę na zasadzie werterowskiego deus ex machina. mPsyche wystawiono w Krakowie i Lwowie bez Wywodzenia. Następne utwory Wójcickiej rzadko

109