P1100646 (2)

Łoble^osutua się jej do nóg). Chcą być niewolnikiem, jttscin    u móg cii leżeć i w oczy ci patrzeć... Depcz

■rag];-- jalc psu, juk psa... tylko mnie kochaj... Tylko moją ibijtlź.i. tylko moją... (uniesienie jego przechodzi w Ikonie krowiej O ty moje... ty moje...¹

H Kisielewskim łączy dramat Wójcickiej sposób peoiyania didaskaliów jako autonomicznego narra-Łyjnego elementu w strukturze utworu. Andrzej jest inalarzem, w tym wyborze artysty na osobę dra-jnatu znów stwierdzamy punkt styczności z określonym kręgiem modernistycznej tematyki. Dużo jest ■pypanyoh w tekście odniesień do literatury i sztuli (rozmawia się o powieści Sieroszewskiego, gra — ^wiście — Chopina). W końcowej scenie Andrzej o zaśnięciu snem „fabrykanta Niemca przy lnie Niemce...”, dokumentując znajomość Nie-Bo-pej Komedii. Ewa Wójcickiej jest nasycona remi-Tbencjami; być może nawet duszenie warkoczem ■ierwowzór w dramacie Maxa Dreyera Winter-maf (1895), gdzie występuje motyw samobójstwa fez uduszenie warkoczami.

■olucja pisarska Wójcickiej odsłania artystyczne Bezpieczeństwo jednostronnego eksponowania ■Rogii antymieszczańskiego buntu, niebezpieczeństwo apriorycznie przyjmowanych haseł i teorii bez ■piecza obserwacji. Nie lekceważył natomiast dro-fcych realiów Zygmunt Kawecki (1876—1955) w jpramacie Kaliny (1902). Główną postacią jest literat, który pisze sztukę teatralną i żeby ją uczynić

1

Z. Wójcicka, Ewa, Lwów 1905, s. 149.