Cmentarzyska
Stanowią one niekiedy (jak wiemy) kontynuację nekropoli z okresów poprzednich, lecz najwięcej z nich
założono na zupełnie nowym miejscu. W kilku wypadkach są to niewątpliwie duże cmentarze (ryc. 37), liczące co najmniej kilkadziesiąt pochówków, np. w Tomicach, Wierzbicach czy też Opatówkach, woj. wrocławskie (W. Sarnowska 1969, s. 276, 317). Również i dla tego czasu żadna z odkrytych nekropoli nic została dotąd w całości przebadana.
CD
L
Ryc. 37. Tomice, woj. wrocławskie, plan cmentarzyska kultury uniclyckicj
Wg i. Romanowu
czać, że były one początkowo przykryte nasypami ziemnymi, chociaż może nic tak wielkimi, jak znane mogiły
Większość znanych grobów fazy klasycznej należy do t/.w. pochówków płaskich; można jednak przy pusz-
z tego czasu w Szczcpankowicach, woj. wrocławskie, czy w Łękach Małych, woj. poznańskie (o czym niżej). Do budowy prawie wszystkich grobów, o których posiadamy bliskie dane, używano w mniejszym lub większym
jamy grobowej (np. Tomice, Wierzbice), bądź też zbudowano z nich bruk przykrywający zmarłego. Niekiedy kamienic ułożone są w kształcie jakby studni (Krzelów, woj. wrocławskie). Posiadamy też regularne groby ski niowe, a wreszcie pochówki, w których cuły grób znajduje się pod kopcem z kamieni (Górka, woj. wrocławskie), lub w obrębie dużej, regularnej, czworobocznej konstrukcji kamiennej (Guzowice, woj. wrocławskie). Właśnie lego rodzaju grobowce musiały być pierwotnie przykryte, i to zapewne dużym nusypem ziemnym, gdyż w pi /, ciwnym razie nie zachowałyby się na terenach uprawnych do dzisiejszych czasów. W niektórych wypadkach dało się stwierdzić wewnątrz grobu ślady drewna, będące pozostałością dodatkowej konstrukcji, bądź też resztkami trumny (W. Sarnowska 1969, t. 260).