P4280202 (2)

1 3S Budynki mało- i śrcdniokubaturowe ze ścianami z innych materiałów

prostokątny, trapezowy i teowy. Zastosowanie zbrojenia umożliwia wykonanie fundamentów o znacznie mniejszej wysokości niż w przypadku ław betonowych. Zbrojenie główne ław układa się w kierunku poprzecznym. Słupy usytuowane blisko siebie można posadowić na wspólnej ławie (rys. 4.l.c).

Rys. 4-2- Fundamenty głębokie wg [93]: a) pale normalne, b) pale stojące, c) pale zawieszone, d) opuszczanie studni, e) fundament obciążony. O kształty studni: kolisty, kwadratowy, dwukomorowy. wielokomorowy; / — piasek luźny. 2 — ił zwarty. 3 - torf, 4 - skała, 5 - ił plastyczny, d — grunt słaby. 7 — grunt nośny 8 — wypełnienie betonowe

Ruszty (rys. 4. Id) wykonuje się w przypadku budynków wywierających duże obciążenie i wrażliwych na nierównomierne osiadanie. Ruszty to układ wzajemnie przenikających się ław fundamentowych. Wysokość rusztu przyjmuje się zwykle jako 0.15—0,20 rozpiętości między podporami.

Płyty fundamentowe (rys. 4.lej stosuje się. jeżeli pod fundamentem zalega grunt o małej nośności, całkowita powierzchnia ław jednokierunkowych, rusztów łub stóp fundamentowych zajmuje ponad 60% powierzchni rzutu budynku lub fundament posadowiony jest poniżej zwierciadła wody gruntowej. Fundamenty płytowe wykonuje się w postaci płyt o stałej grubości, płyt żebrowych (rys. 4.1e). odwróconych stropów grzybkowych oraz płyt kanałowych utworzonych w wyniku zabetonowania w płycie rur z tworzyw sztucznych.

Fundamenty skrzyniowe stosuje się najczęściej w przypadku budynków wysokich i ciężkich. Rozróżnia się następujące rodzaje skrzyń fundamentowych: otwarte górą i dołem, w których ściany poprzeczne i podłużne są połączone monolitycznie i opierają się u dołu na ławach fundamentowych, fundamenty, w których ściany poprzeczne i podłużne połączone są ze sobą i płytą fundamentową (tzw. skrzynie otwarte) oraz fundamenty połączone dodatkowo z płytą stropową (tzw. skrzynie z pokrywą) (rys. 4.1f).

Stosowane są również prefabrykowane stopy fundamentowe, tzw. fundamenty kielichowe o kształcie ostrosłupa ściętego (rys. 4.Ig) lub schodkowe (rys. 4.lh) oraz fundamenty w postaci płyt płaskich, trapezowych i żebrowych (rys. 4.li).

Głębokość posadowienia fundamentu zależy od sposobu wykorzystania części podziemnej budynku (podpiwniczony i niepodpiwniczony), głębokości położenia warstwy nośnej z uwzględnieniem zwierciadła wody gruntowej, wypierania gruntu, przemarzania gruntu, podmywania fundamentów i spadku terenu. Posadowienie budynku powinno spełniać wymagania zawarte w PN-81/B-03020. Istotnym czynnikiem wpływającym na nośność gruntu jest jego ściśliwość i wytrzymałość na ścinanie. Ściśliwość wpływa na wartość osiadania, które z różnych względów powinno być ograniczone Przekroczenie wytrzymałości na ścinanie powoduje powstawanie w gruncie powierzchni poślizgu i wypieranie gruntu spod fundamentu, mogące spowodować duże i gwałtowne przemieszczanie konstrukcji. Głębokość posadowienia ze względu na przemarzanie przyjmuje się 0,8-1,4 m. Fundamenty ścian wewnętrznych mogą być posadowione płycej, pod warunkiem, że w okresie wykonywania budynku grunt będzie zabezpieczony przed przemarzaniem.

Zasady projektowania budynków mieszkalnych i użyteczności publicznej w trudnych warunkach geologicznych i na terenach szkód górniczych określa m.in. instrukcja ITB nr 325/93 oraz ustala Prawo budowlane i Warunki techniczne posadowienia budynków.

Pale służą do przeniesienia obciążeń na głębiej położone warstwy nośne. Ze względu na rodzaj użytego materiału rozróżnia się pale drewniane, stalowe, betonowe i żelbetowe, ze względu na sposób zagłębiania w grunt - wbijane, wiercone, wpłukiwane prądem wody. zawiercane i wtłaczane lub wciskane, ze względu na wykonanie - przygotowane przed zagłębieniem (prefabrykowane) i betonowane w uprzednio wykonanych otworach, ze względu na wymiary - tradycyjne i mikro-pale, ze względu na pracę statyczną - normalne, których nośność zależy od oporu gruntu pod ostrzem, jak i od oporu tarcia wzdłuż pobocznicy pala (rys. 4.2a), oraz stojące, których nośność zależy od oporu pod ostrzem pala, np. przy posadowieniu na skale (rys. 4.2b). a także zawieszone, których nośność zależy prawie wyłącznie od oporu tarcia gruntu wzdłuż pobocznicy pala (rys. 4.2c).

Przy projektowaniu stóp i ław fundamentowych na palach należy pamiętać, aby: