P4280206 (2)

140 Budynki mało- i śrcdniokubaturowc ze ścianami z innych materiałów

—    ściany ocieplane od zewnątrz materiałem termoizolacyjnym z cienką powloką tynkową.

—    ściany jednowarstwowe wykonywane ze specjalnych pustaków z wkładką termoizolacyjną lub z ceramiki porowatej.

Ściany szczelinowe [141J składają się z dwóch warstw: zewnętrznej i wewnętrznej. Obydwie warstwy ściany powinny być połączone kotwiami z prętów stalowych o średnicy 4—6 mm. o ile szerokość szczeliny nie przekracza 100 mm. i 5-6 mm - w przypadku szczeliny szerszej. Kotwie powinny być rozmieszczone równomiernie (mijankowo) na całej szerokości ściany w rozstawie co 460 do 500 mm w kierunku pionowym i co 500 do 700 mm w kierunku poziomym. Przy takim minimalnym rozstawie przyjmuje się 4.3 kotwi na 1 m² ściany. Kotwie wykonuje się ze stali odpornej na korozję o wytrzymałości nie mniejszej niż 400 MPa i wydłużeniu 20-30%. Powinny być one osadzone w spoinie poziomej na głębokość co najmniej 50 mm. Końce kotwi należy zagiąć nie mniej niż 30 mm. Szerokość szczeliny powinna wynosić od 50 do 100 mm. Stropy można opierać jedynie na warstwie wewnętrznej (nośnej) grubości co najmniej 180 mm. Jeżeli stropy nie opierają się na tej warstwie, to jej grubość może być mniejsza (co najmniej 120 mm). Warstwa nośna powinna być dylaiowana. podobnie jak ściany pełne, zgodnie z PN-B-03002:1999.

Warstwa osłonowa grubości 120 mm powinna być wykonywana z elementów pełnych lub z perforacją do 20%, mrozoodporności min. 25 cykli i nasiąkliwości me przekraczającej 16% (cegły klinkierowe, ceramiczne licowe, siłikatowe licowe uraz bloczki z kamienia naturalnego lub betonu). Wysokość i długość ceramicznej warstwy osłonowej nie powinna przekraczać 12 m (przy zastosowaniu innych materiałów odpowiednio 9 i 8 m).

Kolejność wykonywania robót jest następująca. Najpierw muruje się warstwę nośną do wysokości równej pionowemu rozstawowi kotwi (maks. 500 mm). Następnie przymocowuje się do niej warstwę termoizolacyjną, a później wykonuje się do tej wysokości warstwę osłonową i umieszcza kotwie w spoinach poziomych (wsporczych) ściany. W niektórych przypadkach grubość warstwy obciążonej stropem można zmniejszyć do 120 mm.

Najbardziej popularne i najczęściej stosowane są ściany szczelinowe z całkowicie wypełnionymi szczelinami (rys. 4.6).

Jako warstwę termoizolacyjną stosuje się styropian lub wełnę mineralną. Analizy ekonomiczne wpływu grubości płyt z wełny mineralnej (typu Rockmur) na całkowite koszty ogrzewania (przez 10 lat) wykazały, że najbardziej racjonalne jest zastosowanie warstwy termoizolacyjnej grubości 100 mm.

Warstwa zewnętrzna muru szczelinowego pełni funkcję osłonową, zabezpieczając wewnętrzne warstwy przed wpływem czynników zewnętrznych (opady atmosferyczne, wiatr, uszkodzenia mechaniczne itp.). Warstwa ta może być wykonana z cegieł ceramicznych: pełnych, dziurawek, kratówek. klinkierowych itp.

Jej grubość powinna wynosić co najmniej 120 mm. a głębokość oparcia na podporze 90 mm.

Na rysunku 4.7 pokazano wiązanie muru oraz przekroje poprzeczne ściany zc szczeliną całkowicie wypełnioną materiałem termoizolacyjnym.

Rys. 4.6. Przykłady murów warstwowych - uksonometria: a) z pustaków szczelinowych, styropianu i kształtek klinkierowych, b) z cegły kratówki. styropianu i cegły pełnej. I - tynk cementowo-wapienny. 2 - pustak szczelinowy U 220. 3 — styropian. 4 - kształtki klinkierowe. 5 - cegła krulowk* K-3,6 - cegła pełna

i- -SOL

Rys. 4.7. Mur warstwowy (lrój-warstwowyi wg |4]: a) wiązanie poszczególnych warstw, b) przekrój pionowy, / - tynk. 2 - cegła ceramiczna pełna lub kratówka. 3 - styropian lub wełna mineralna. 4 - łącznik metalowy, 5 - warstwa zewnętrzna osłonowa ściany z cegły elewacyjnej

W ścianach bez szczeliny wentylacyjnej opór dyfuzyjny warstwy wewnętrznej powinien być większy lub równy oporowi warstwy zewnętrznej. Jeżeli lego warunku nie można spełnić, należy zastosować paroizolację między warstwą wewnętrzną a izolacją termiczną.