P1510726

zainteresowanie wzbudziło pojawienie się w latach pięćdziesiątych belg świni pietrain, o zdolnościach mięsotwórczych przewyższających wsz) hodowane dotąd rasy.    "'_

W piśmiennictwie polskim pierwszą publikację o rasie pietrain zawdzięczamy Czarnockiemu (1960). Podaje on m.in., że praca nad tą świnią przez ponad 30 lat przebiegała w Belgii bez poparcia państwa. Na jej zalety, tj. wysoką wydajność rzeźną i dużą mięsność, najwcześniej zwrócili uwagę rzeźnicy, płacąc wyższe ceny niż za tuczniki innych ras.

W 1950 r. we wsi Pietrain (stąd nazwa rasy) 25 rolników założyło związek hodowców nowej rsy. Był to moment przełomowy w hodowli świni pietrain. W 1950 r. w księgach hodowlanych było zapisanych 310 loch, a już w 1956r. rejestr obejmował 1681 sztuk. Oficjalne uznanie rasy nastąpiło w 1955 r.

Geneza rasy pietrain nie jest znana. Istnieją przypuszczenia, że mogła po- ( wstać w wyniku przypadkowych krzyżowań ras angielskich, francuskich, niemieckich i innych. Niektórzy twierdzą, że wywodzi się ona od świń berkshire, w ich pierwotnej postaci, a więc łaciatych, o plamach czarnych, rudych lub czerwonych. Nie można także wykluczyć złożonych mutacji, które szczęśliwym zbiegiem okoliczności doprowadziły do rozwoju i utrwalenia wybitnego umięśnienia tych świń.

Charakterystyczne cechy rasy pietrain to umaszczenie łaciate czarno--białe, czasem zdarzają się plamy o odcieniu rudym, uszy są najczęściej białe, krótkie, stojące, chociaż bywają też ciemne i lekko pochylone. Tułów jest średniej długości, szeroki, wałeczkowaty, o wypukłych polędwicach, łopatkach i szynkach, stąd często używa się określenia Świnia czteroszynkowa (rys. 8.19 i 8.20 — wklejka). Wśród wszystkich ras świń na świecie odznacza się największą ilością wytwarzanego mięsa w tuszy i najmniejszym udziałem tłuszczu. Płodność loch w stosunku do innych ras mięsnych jest nieco niższa. Dojrzałość somatyczną osiągają dość późno, tylko nieznacznie wcześniej niż rasy białe, natomiast ich wzrost jest nieco wolniejszy. Z badań Grudniewskiej i wsp. (1978) wynika, że lochy osiągają masę dała ok. 220 kg, a procesy wzrostu i rozwoju kończą się w wieku ok. 4 lat, czyli później niż dotychczas sądzono.'

Oprócz bezspornych zalet, świnie pietrain mają także znaczne wady. Jedną z nich jest nadmierna wrażliwość systemu nerwowego. Zdarza się, że tuczniki dostarczane do rzeźni padają przed ubojem. Świnie tej rasy są wrażliwe na wszelkie zmiany warunków środowiskowych, a szczególnie na transport i przeprowadzane zabiegi (np. kastracja). W większośd krajów unikano więc hodowli w czystośd rasy, a wykorzystywano je do krzyżowania z rasami miejscowymi. Trzeba jednak dodać, że mimo dużej wrażliwośd systemu nerwowego, są to zwierzęta wyjątkowo łagodne, dzięki czemu praca przy ich obsłudze jest przyjemna.

Drugą poważną wadą świń rasy pietrain jest skłonność do wytwarzania mięsa wodnistego, a nawet stwierdzano w ich mięśniach zmiany o charakterze patologicznym. W badaniach Raka (1973) wykazano również wzrost częstotliwości występowania mięsa wodnistego w miarę wzrostu udziału krwi rasy pietrain.

127