Panstwo i prawo 7

Historia partii politycznych

4. Partia profesjonalno-wyborcza (catch-allparty)

erozja bazy społecznej; osłabienie powiązania obywateli z partią; dezideologizacja programów; organizuje wyborców a nie członków; wzmocnienie orientacji państwowej; strategia konsumencka; wzmocnienie pozycji elity partyjnej; wzrost roli profesjonalnych konsultantów

5. Partia-kartel

- strategia kooperacyjna; zatarcie różnicy między rządzącymi i opozycją; partia jako wyspecjalizowana agenda państwa; finansowanie z budżetu; członkostwo wyłącznie jako legitymizujący mit; zatarcie różnic programowych

Systemy partyjne

System partyjny: stabilny i do pewnego stopnia uporządkowany system powiązań między partiami politycznymi

System jednopartyjny: władza państwowa na trwałe przyznanajednemu ugrupowaniu

- monopartyjnośd (prawny zakaz funkcjonowania innych ugrupowań)

- system partii hegemonicznej i partii satelickich Systemdwupartyjny (USA, Wielka Brytania)

System partii dominującej (Japonia, Indie, kraje

skandynawskie, Singapur)

System wielopartyj ny

- ustabilizowany (dwublokowy); Niemcy

- rozproszony

2008-06-09

Tworzenie i finansowanie partii

1. Sposób administracyjny

2. Sposób rejestracyjny

3. Sposób ewidencyjny Finansowanie partii:

wewnętrzne

zewnętrzne

z budżetu (dotacje podmiotowe i celowe)

Teorie reprezentacji

Powiernictwoiwybranireprezentancikierująsię wyłącznie własnym osądem, silne implikacje elitarystyczne; mandat wolny

Delegacja: Thomas Paine: „wybrani nigdy nie powinni tworzyć sobie interesów innych aniżeli interesy ich wyborców"; implikacje demokratyczne, egalitarystyczne, częste wybory, krótkie kadencje, mandat związany Doktryna mandatu: wygrywając wybory partia zdobywa mandat społeczny do realizacji własnego programu; reprezentanci związani dyscypliną partyjną Model podobieństwa: „reprezentatywny przekrój’’, rząd ma odzwierciedlać społeczeństwo (szwajcarska Rada Federalna)