PICT0001 (40)

Jacka Soplicy, którego wykorzystał, poniżył i zlekceważył. Wojski Hreczecha W czasie, w którym toczy się akcja/fana Tadeusza, urząd wojskiego byt już tylko urzędem tytularnym, a Wojski Hreczecha jako zaufany Sędziego zarządzał kuchnią i był mistrzem ceremonii, czuwającym nad właściwym przebiegiem posiłków (uczta w zamku i uczta zaręczynowa z popisowym serwisem), towarzyskich rozrywek i polowań. W myśliwskiej materii uchodził za największy autorytet w okolicy - roztrząsał spoty, organizował nagonkę na grubego zwierza, doglądał przyrządzania bigosu i obwieszczał koniec polowania grą na rogu. Sądząc z tego, jak doskonale posługiwał się nożem, w młodości musiał być niezłym zawadiaką. Madej Dobrzyński Nazywano go też Kurkiem na kośdele, Zabokiem, Królikiem, Rózeczką lub Maćkiem nad Maćkami.

Byl przywódcą zaścianka Dobrzyńskich, potomków szlachty mazurskiej, która przybyła na Litwę jeszcze za króla Władysława Jagiełły. Choć nie ufał Robakowi, nie wierząc w odzyskanie niepodległości przy boku Napoleona, to na wezwanie księdza, przebrany za furmana, wprowadził posiłki do zajętego przez Rosjan Soplicowa. Pokonał naj

lepszego fechmistrza Moskali, mimo że walczył w okularach. Podkomorzy

„To ostatni, co tak poloneza wodzi”. Był najstarszym i najzacniejszym z gości Sędziego, orędownikiem zachowania tradycji i dobrych wzorców przeszłości. Pod opieką jego ojca przebywał w młodości Sędzia. Generał Jan Henryk Dąbrowski Postać historyczna, twórca Legionów Polskich we Włoszech. Wraz ze swym sztabem brał udział w uczcie staropolskiej, wydanej na cześć zaręczyn Tadeusza i Zosi, Asesora i Tekli Hreczeszanki oraz Telimeny i Rejenta. Podziwiał serwis Wojskiego, słuchał koncertu Jankiela i tańczył poloneza z Zosią. Rejent Bolesta

Adwersarz Asesora w sporze o Kusego (chart Rejenta) i Sokoła. Zapalony myśliwy, właści-riel charta, strzelby sagalasów-ki. Telimena zmusiła go, żeby wyrzekł się polskiego, szlacheckiego stroju i wystąpił we fraku: Tego zmieszania nie zrównoważyły wdzięki wystrojonej narzeczonej, która na boku tłumaczyła Hrabiemu, że ślubu jeszcze nie było i w razie czego... Asesor

Właścidel charta Sokoła na złość Telimenie, o którą byl zazdrosny, zaręczył się z Teklą Hrecze-szanką.

Jacek Soplica jako bohater romantyczny i nieromantyczny

Pierwszy etap - młodość bohatera - odbiega od typowego schematu bohatera romantycznego. Soplica jest zawadiaką, hula, bierze udział w sejmikach - zupełnie nie pasuje do portretu uduchowionego, samotnego, wrażliwego poety.

Cecha romantyczna - miłość Jacka do Ewy Horeszkówny jest nieszczęśliwa, jak u Wertera, Gustawa-Konrada. Uczucie nie może zrealizować się w małżeństwie.

W życiu Jacka Soplicy dokonuje się metamorfoza, lecz nie tyle po odmowie przez Horeszków ręki Ewy, co po nieszczęsnym, niemal przypadkowym zabójstwie Horeszki. Soplica przemienia się w Księdza Robaka (przeistoczenie zaznaczone zmianą imienia). To typowa cecha bohatera romantycznego.

Jako Ksiądz Robak bohater reprezentuje wiele cech romantycznych. Teraz jest samotny, waleczny, tajemniczy, jest bojownikiem o sprawy kraju, działa w ukryciu.

Nie działa samotnie, jednostkowo, nie bierze całej idei wyzwolenia na siebie, przeciwnie, jego działalność jest racjonalna, jest on jednym z wielu emisariuszy, przygotowuje powstanie na Litwie. To znów odstępstwo od schematu.

Poza tym nietypowa dla bohatera romantycznego jest skromność Księdza Robaka - nie ma tu cienia wywyższenia się ponad tłumy, przeciwnie, jest głęboka pokora i szczera pokuta.

Fakt, że Jacek Soplica zawarł małżeństwo i miał syna, także niezbyt pasuje do biografii bohatera romantycznego.

Jacek Soplica ma wiele cech

bohatera romantycznego:

nieszczęśliwa miłość,

czyn moralnie niejednoznaczny,

metamorfoza,

zmiana imienia,

samotność,

tajemniczość,

walka o sprawę kraju,

poświęcenie własnego życia dla

idei).

Ma też jednak cechy nietypowe - przede wszystkim umiejętność racjonalnego działania.

37