przełamując przy tym linearność i tematyczno-rematyczną strukturę tekstu (podstawą spójności jest tu oczywiście percepcja podmiotu i czasowo-przestrzenne kontinuum). Konkretność i metaforyczność są w cytowanym opisie ze sobą nierozerwalnie związane, a połączenie deskryptywnego schematu (wieczór, księżyc, morze, piękno) z najprostszą, trywialną czynnością, wyklucza zarówno patetyczność, jak i banalność. Tworzy, tak charakterystyczny dla pierwszej części utworu, świat zmysłowej iluzji, nadbudowanej jakby nad sensu-alnością samej rzeczywistości. Bobkowskiemu udała się w ten sposób próba uchwycenia i zapisania własnego cogito tacite - niepowtarzalnego połączenia zmysłowości z tym, co mentalne, zanim poddane zostanie analizie i uporządkowaniu.
Notowaniem bieżących postrzeżeń z otaczającego rzeczywistego świata zajmował się też w swojej twórczości Miron Białoszewski - między innymi w Obmapywaniu Europy, czyli dzienniku okrętowym, gdzie spisane są kolejne wrażenia z morskiej podróży wzdłuż europejskich brzegów. Obmapy-wanie... nie jest jednak, jak wiadomo, ani dziennikiem jako takim (brak dat), ani nie spełnia oczekiwań stawianych dziennikom pokładowym (nie jest rejestracją kursu, lecz zbiorem osobistych zapisków), trudno więc mówić o realizacji perie-getycznych czy diarystycznych wzorców1. Ucieczka od, eksponowanego w tytule, gatunku faktograficznego w stronę in-tymistyki, a zarazem od l’effet de reel do 1’effet de non-reel odbywa się w tym utworze między innymi przez odejście od relacjonowania samych zdarzeń z rzeczywistości, na rzecz re-lacjonowama impresji jako zdarzeń z rzeczywistości - w czym niemaią rolę petmą właśnie opisy.
Białoszewski, tak jak kiedyś Zbigniew Uniłowski w Pamiętniku morskim, ostentacyjnie wręcz unika typowych w sprawozdaniach z podróży sytuacji opisowych: brak jest w zapiskach opisów informacyjnych, odpowiadających wprost na potencjalne pytania podróżniczego kwestionariusza, odwrócona jest hierarchia postrzeganych obiektów (najwięcej miejsca i uwagi zajmują rzeczy mało znane lub wręcz z punktu widzenia trasy turystycznej nieistotne - jak kot siedzący przed Partenonem czy „peryferyjne panny” na tyłach Akropolu2). O ile jednak obawa przed schematem doprowadziła niegdyś Uniłowskiego do posługiwania się ironiczną „pustą deskrypcją”, urozmaicaną z rzadka metaforycznymi opisami migawkowymi (typu: „Na pokładzie wiatr nadziewany mewami”3), o tyle Obmapywanie Europy cechuje raczej skrajna introwersyjność, a ponadto dynamiczność i czasami fonetyczna instrumentacja tekstu opisów.
Jednymi z ciekawszych zjawisk, obecnych nie tyłko w tym dzienniku pokładowym, lecz i w innych utworach autora Donosów rzeczywistości - tutaj jednak mających szczególne znaczenie - są opisy z wiedzą pozornie ograniczoną. One między innymi, prócz rozsianych w tekście metaforycznych opisów zawiązkowych (jak np. „cukier przydrożny”4), tworzą aurę niezwykłości, iluzji. Białoszewski cofa się jakby w opisach do pierwotnych wrażeń percepcyjnych, do poziomu ge-stalt perception5, świadomie rezygnując z wiedzy: „Widzę wyspę wysoką, a właściwie skałę w wodzie, z czubka tej skały wychodzi dym i snuje się po niebie nad morzem”6. Wcześniej i później jednak zamieszczona jest informacja, że to
183
M. Białoszewski, Obmapywanie Europy, czyli dziennik okrętowy. AAAmeryka. Ostatnie wiersze, Warszawa 1988. Na temat cech gatunkowych zob M Czermińska, Małe i wielkie podróże Mirona Białoszewskiego, w Pisanie Białoszewskiego. Szkice, red. M. Głowiński i Z. Łapiński, Warszawa 199,3. Por „Zagadnienia Rodzajów Literackich” 1988, t. XXX, z. 1 - hasło ,Journal” opracowane przez W Ostrowskiego. Pewną formą realizacji literackich i zarazem dydaktycznych właściwości dawnych peregrynacji jest podkreślanie wątku powrotu do domu jako przystani dla wędrowca, jakby odbyta podróż służyła głównie potwierdzeniu walorów życia osiadłego i ułożonego por. J. Abramowska. op. cit., s. 150-151.
M. Białoszewski, op. cit., s. 40, 42.
Z. Uniłowski, Pamiętnik morski, w: Zyto w dżungli. Pamiętnik morski. Reportaże, oprać. B. Faron, Kraków 1981, s. 268.
M. Białoszewski, op. cit., s. 13.
Na temat struktur przedpojęciowego doświadczenia por. G. Lakoff, Women, Fire, and Dangerous Things, op. cit., s. 266; Victor Chu, Psychote-
£estalt. Wykład podstawowy, tłum. S. Lisiecka i A. Wilkołazka, Łódź
Białoszewski, op. cit., s. 35.