Przechwytywanie w trybie pełnoekranowym 07 20093507 bmp

W. Pitirtk H Ifp Jo Iiiiukl o famimtfcemiitJii, Warstwa 2O0H, ISBN978-43 i0301-U-6.«by WAlP ’00S

] 40 Wstęp do nauki o komunikowaniu

Wyróżnione kategorie uporządkowane są według stopnia powodzenia na rynku. Na czele tabeli stoją te kategorie, które pod względem wielkości sprzedanego nakładu w latach 2001-2006 radziły sobie najlepiej, kończą zaś ją te, które w tym samym czasie najwięcej utraciły.

6. Typologia stacji radiowo-telewizyjnych

Nie mniej skomplikowanym zadaniem od klasyfikacji czy typologia prasy drukowanej jest klasyfikacja i typologia stacji (sieci) radiowo-telewizyjnych i ich programów. Trzeba zaś ten wątek rozpocząć od zwrócenia uwagi na wynikające z różnic językowych kwestie terminologiczne w tej dziedzinie. Nic mamy bowiem w języku polskim wyrazu oznaczającego łącznie radio i telewizję, to znaczy wyrazu odpowiadającego angielskiemu broadcasting (co obejmuje radio i television) lub niemieckiemu Rundfunk (co obejmuje zarówno Hórfunk, jak i Fernseheń). Ma to swoje dobre i złe strony. Do stron dobrych można zaliczyć to, że brak wspólnej nazwy skłania do traktowania radia i telewizji jako osobnych mediów i uświadamiania sobie różnic między nimi, co niekiedy bywa pożyteczne. Do stron złych należy nazewnicza klopotliwość przeciwstawiania sobie radiowo-telewizyjnej działalności rozsiewczcj średniej i dużej mocy, a więc i dużym zasięgu odbieralno-ści, czyli właśnie broadcastingu, i nadawania przekazów kierowanych do zamierzonej publiczności, ograniczonej niewielkim zasięgiem świadomie sterowanym lub wynikającym ze słabości nadajnika, czyli narrowcastingu.

Zostawiając na boku te terminologiczne komplikacje, w klasyfikacji nadawczych stacji (sieci) radiowo-telewizyjnych przywołuje się zwykle następujące kryteria:

■    Sposób emisji (transmisji) programu: tu przeciwstawia się rozprowadzanie rozsiewcze (naziemne i satelitarne) kablowemu i mieszanemu (w którym program odebrany drogą rozsiewczą z nadajnika naziemnego lub z satelity przekazywany jest do odbiorców siecią kablową).

■    Zasięg rozprowadzania: wyróżnia się stacje (sieci) globalne, ponadkrajowc, krajowe, regionalne, lokalne, sublokalne, zakładowe oraz nadające dla zagranicy w ogóle lub dla określonego kraju.

■    Forma własności: państwowe, publiczne, społeczne, prywatne, obywatelskie (zwane też stacjami trzeciego sektora).

■    Status organizacyjny: stacje samodzielne (niezależne), będące częścią grupy lub sieci, grupa lub sieć stacji.

■    Technika zapisu: analogowa i cyfrowa.

■    Metoda zapisywania i odtwarzania dźwięków programu: monofoniczne, stereofoniczne, mieszane (monofoniczno-stereofoniczne, tzn. niektóre audycje monofoniczne, inne stereofoniczne).

£ Wstęp do nauki o ko... "U Picasa

<