czenia mogą być czynne, bierne, specjalne. Prowadzi się je indywidualnie lub w zespołach. Przeciwwskazania do kinezyterapii to: ostiy okres choroby, gorączka, niewydolność układu krążenia i oddechowego.
9.3.5
Skóra jest powloką oddzielającą wnętrze organizmu człowieka od świata zewnętrznego. Do zadań skóry należy:
• ochrona głębiej położonych narządów przed uszkodzeniami mechanicznymi — amortyzacja urazów,
• zapewnienie swobodnych ruchów ciała,
• ochrona przed utratą płynów ustrojowych,
• ochrona przed wniknięciem drobnoustrojów i trucizn,
• ochrona przed promieniami ultrafioletowymi,
• udział w termorcgulacji,
• udział w wydalaniu (pot, łój),
• odbieranie wrażeń dotyku, bólu, temperatury.
Celem usprawniania skóry jest:
• utrzymanie skóry w stanie pozwalającym na prawidłowe jej funkcjonowanie.
• usuwanie obumarłych warstw naskórka, nadmiaru łoju, potu, zanieczyszczeń,
• zmniejszenie możliwości zakażeń i uszkodzeń skóry,
• niedopuszczenie do uszkodzeń skÓTy (odparzenia, odleżyny),
• zapewnienie elastyczności skóry,
• poprawienie samopoczucia chorego, pobudzanie krążenia.
Ogólne zasady usprawniania skóry:
• Poinformowanie chorego o przebiegu działań usprawniających.
• Dobór działań do stanu chorego.
• Dostosowanie działań do stanu skóry (uszkodzenia, objawy patologiczne).
• Zapewnienie właściwego mikroklimatu pomieszczenia (temperatura pomieszczenia, temperatura wody).
• Przygotowanie sprzętu (udogodnienia, materace przeciwodleżynowe, przybory toaletowe).
• Zachęcanie chorego do aktywnego udziału w czynnościach usprawniających.
Czynniki niekorzystnie wplywąjącc na stan skóry:
1. Ograniczenie ruchów chorego (długotrwałe unieruchomienie w łóżku).
2. Zaburzenia krążenia krwi.
3. Zaburzenia czucia.
4. Zaburzenia przytomności.
5. Odwodnienie.
6. Wychudzenie.
7. Obrzęki.
8. Choroby narządowe.
9. Kontakt skóry z wilgocią (nietrzymanie moczu).
Działania usprawniające funkcjonowanie skóry.
1. Obserwacja skóry.
2. Odciążenie miejsc narażonych na ucisk:
- zmiana pozycji ciała (co 2 h),
- zapewnienie aktywności ruchowej,
- prawidłowe ułożenie,
- stosowanie udogodnień,
- zapewnienie wygodnego łóżka i dobrze zasłanego prześcieradła,
- zgodne z zasadami używanie sprzętu (baseny, kaczki).
3. Pielęgnowanie skóry:
- codzienna kąpiel, prysznic lub mycie ciała,
- likwidowanie zawilgocenia skóry (osaszanie skóry),
- zapewnienie czystej, suchej bielizny pościelowej,
- zabezpieczanie skóry przez natłaszczanie,
- prawidłowe zabezpieczenie i pielęgnowanie przetok kałowych, moczowych,
- nacieranie skóry,
- oklepywanie,
- masowanie,
- ochrona skóry przed urazami.
4. Poprawienie stanu ogólnego chorego:
- dostarczenie dostatecznej ilości płynów,
- dieta zapewniająca niezbędne składniki pokarmowe.
5. Ocena ryzyka powstawania odleżyn za pomocą skal punktowych (np. skali Norton).
Tabela 9.1. Skala Norton
Czynniki ryzyka |
Liczba punktów | |||
4 |
3 |
2 |
i | |
Stan fizykalny |
dobry |
dość dobry |
średni |
bardzo ciężki |
Stan świadomości |
pełna przytomność i świadomość |
apatia |
zaburzenia świadomości |
stupor lub śpiączka |
Aktywność (zdolność przemieszczania) |
chodzi samodzieł-nie |
chodzi z asystą |
porusza się tylko na wózku inwalidzkim |
stale pozostaje w łóżku |
Stopień samodzielności przy zmianie pozycji |
pełna |
ograniczona |
bardzo ograniczona |
całkowita niesprawność |
Czynność zwieraczy odbytu i cewki moczowej |
pełna sprawność zwieraczy |
sporadyczne moczenie się |
zazwyczaj nic trzymanie moczu |
całkowite nictrzy-manic moczu |
Ryzyko rozwoju odleżyn stwierdza się u pacjenta z wynikiem równym 14 punktom lub niższym.
619