rozdział 9 (19)

4. ibióinunie metod oceny opłacalności inwestycji 279 1

jeklu jest mniejsze od kosztu kapitału, projekt zostanie odrzucony również przy analizie metodą wewnętrznej stopy zwrotu.

Rysunek 5. Porównanie NPV i IRR dla pojedynczego projektu

Po krótkim przedstawieniu metod dyskontowych należy zadać sobie pytanie oto, która z nich jest lepsza. Na korzyść wewnętrznej stopy zwrotu przemawia to że można ją w stosunkowo prosty sposób zinterpretować. Interpretacja wartości bieżącej netto jest o wiele trudniejsza. Trudniej jest bowiem, zwłaszcza osobie bez przygotowania finansowego zrozumieć znaczenie stwierdzenia, że inwestycja o początkowym koszcie 20 000 zł ma NPV = 2315 zł, przy założeniu, że koszt kapitału wynosi 24% (patrz przykład NPV). Stosunkowo łatwiej uchwycić znaczenie stwierdzenia, że oczekiwana wewnętrzna stopa zwrotu z tej inwestycji wynosi IRR = 30,37%, tzn. jest o 6,37 punktu procentowego większa niż wymagana przez przedsiębiorstwo stopa zwrotu z tego typu inwestycji.

Wewnętrzna stopa zwrotu projektu ma jednak również istotne wady. Przy wykorzystaniu jej jako kryterium decyzyjnego należy pamiętać o następujących kwestiach:

1)    nie należy mylić wewnętrznej stopy zwrotu z projektu z księgową stopą zwrotu,

2)    wewnętrzna stopa zwrotu nie może być stosowana przy wyborze projektów wykluczających się, ponieważ nie uwzględnia ona wielkości przedsięwzięcia. Problemy, które możemy napotkać przy stosowaniu kryterium wewnętrznej

stopy zwrotu dla porównania projektów wykluczających się, spróbujmy przedstawić na następującym przykładzie. Przedsiębiorstwo XYZ ma do wyboru jeden z dwóch projektów: